4 maart: Wakker geworden bij barbecue island, vanuit de kuip de eerste indrukken: Uit de zon en in de wind is het goed uit te houden. Pieter en ik (Marten) komen net uit het licht blauwe water. We hebben rond gesnorkeld. De boot ligt boven een kleine zandplaat, even verder op een zeegrasveld, en daarnaast knobbelkoraal. Kleine stukjes hiervan zijn dood, maar het is overwegend mooi en volop levend.
De verscheidenheid aan zacht koraal, dat wuift met de golven, is groot. Gisteren zijn we bij een wrak (dog island) wezen snorkelen, en daar was het zelfs nog mooier. Ook een grote verscheidenheid aan visjes en de daarbij behorende kleuren. Pieter had een grote Porcupine gespot. Een soort Boksvis met grote ogen en een paar lippen waar je jaloers op kunt zijn. Op de terugweg van het snorkelen werd ik ingehaald door een grote ray, en zag ik ook nog een baracuda!

De baai om ons heen kan niet mooier. Verschillende kleine eilandjes met palmbomen erop om ons heen. In de verte de branding op het buiten rif. Verschillende andere boten voor anker in onze nabijheid.
Gisteravond hebben we het BBQ eiland aangedaan met, inderdaad, een klein BBQ met wat spiezen, bier en wijn. We streken neer op een bank die door lokale mensen was neergezet. Op het eilandje een paar tentjes met mensen erin die de carnaval in Panama willen ontlopen.
Al gauw waren we aan de praat gekomen met een groep van meerdere nationaliteiten die werken aan de nieuwe sluizen bij Panama. Zij waren hier voor een lang weekend, even weg van het werk, en zochten ook vertier. Hier ergens aan de kust huurden ze een watertaxi die ze hier heen vervoerde. Het werd heel gezellig, en naast het bier en de wijn die we zelf mee hadden genomen zaten we al snel aan de rum… die overigens rijk vloeide… Een echt expat gevoel.
In het donker, met de dingy, behoorlijk tipsy terug naar de boot. Veilig aan boord en in diepe slaap.

Gisteren ook nog via de SSB zender aan boord contact gehad met mijn mede cursisten in Nederland. “Pappa-Alpha-3-Alpha hier de Pappa-Delta-Zero-Delta-Sierra”. Leuk om even contact te hebben zo een kwart wereld verder op.
Net na de lunch anker op, we gaan op weg naar Coco Bandero Cays. 9.30.61 Noord, en 78.37.0 West.
Alleen op de fok. Goed voor een knoop of 4, afstand ongeveer 12 mijl. We zijn net onderweg of we komen een 4-6tal dolfijnen tegen die een tijdje mee zwemmen. Een gemakkelijk tochtje volgt. Een stukje van de tocht is zonder bescherming van het rif, en de deining volgt. Heerlijk het schip in deze beweging.
Aankomst op zichtnavigatie. Het wordt hier snel ondieper, maar alles is goed te zien met de zon achterlijk. De navigatiekaart is niet helemaal correct. We zien nog een schildpad. Het anker valt in 8 meter diep water.

Pieter en Monique springen overboord om te gaan snorkelen. Op deze ankerplek liggen nog een aantal jachten. Fransen, Zwitzers, Nieuw Zeelanders enz. In de verte nog een wrak op het rif. Je kan hier echt niet bij donker aankomen.
Wanneer Pieter en Monique terug komen hebben ze 3 grote schelpen mee. Conch! Even later zitten we in de kuip, met een boek in de hand te studeren hoe we deze slakken uit de schelp kunnen krijgen. Prachtige schelpen die op menige kast niet zouden misstaan.
Het zijn eigenlijk hele rare beesten. Ik heb er foto’s van gemaakt. Het lijkt, als ze uit de schelp zijn, op alle soorten geslachtsorganen tegelijk. Monique duikt de keuken in om ze te fileren. Morgen moeten ze nog met de hamer bewerkt om ze malser te maken, maar dan heb je ook iets!
Het leven aan boord is geweldig. Ondanks het feit dat we op elkaars lip zitten gaat het heel goed.
Ik heb inmiddels het idee dat ik al heel lang van huis ben. Dit leven went heel snel.
In deze omgeving is het heel goed toeven, het voelt als ‘natuurlijk’.
Inmiddels is de avond gevallen, en ruik ik de koffie. Tijd om te stoppen.

Fantastisch dat ik dit mee kan maken!
……………………………………………………………….

Inmiddels is het 8 maart, Marten is zojuist per bootje vertrokken, op weg naar de kant waar hij met een jeep dwars door het regenwoud naar de airport van Panama wordt gebracht.
We hadden een mooie tijd samen. Eerst echt even een paar dagen van Curacao kunnen genieten, daarna een mooie oversteek die 5 dagen duurde. 1 dag wel veel wind, meer dan 35 knopen, driedubbel gereefd, maar het schip hield zich voortreffelijk. En wij genoten van onze derde man aan boord, wat de diensten enorm verlichtte: drie uur op en zes uur af, dat scheelt! Tja, en dan weer die prachtige aankomst bij de San Blas eilanden. Wat een feest om hier te zijn, temidden van de prachtige natuur en de kuna-indianen die zich per uitgeholde boomstam verplaatsen.
Veelverhalen onderling utgewisseld, gediscussieerd over een boek wat we deze reis alledrie lazen, spelletjes gedaan, vaak leuker met zn drieen dan met zn tweetjes. En ook heel wat afgelachen, en niet alleen die keer dat Marten uit de bijboot viel…..

Vanochtend even heerlijk zitten mijmeren op het voordek met potje koffie erbij, na veel bezoek eindelijk weer lekker met zn tweeen. We wachten 1 dagje op wind en gaan dan op weg naar Colon, waar tevens de ingang van het Panama kanaal is. Een weekje de tijd om de formaliteiten te regelen voor de passage door het kanaal, de boot veilig achter te laten in de haven daar en dan vliegen we voor zes daagjes op en neer naar Nederland, even wat familiebezoek en regeldingen, hopen dat we de watermaker kunnen repareren!
Een drukke maand achter de rug, een drukke maand voor de boeg, denk dat we straks wel toe zijn aan de vredige rust van de pacific!

Zin in een hele serie foto’s van de San Blas? Klik dan hier, fantastisch!