Dag 10, zaterdag 5 maart: afgelopen nacht goed doorgekomen, geen enkele bui gehad en gestaag voortgang geboekt. We varen nu parallel aan de Braziliaanse kust noord-westwaarts met 1 tot 1,5 knoop stroom mee. Prima dag vandaag, zonovergoten. Het interieur kunnen luchten en een handwas gedaan, het beddengoed is weer fris. Ondertussen lichte winden, we maken 3,5 knoop voortgang door het water maar met de stroom mee zet het toch zoden aan de dijk. Na de heftige dagen die achter ons liggen, voelt het vandaag echt als een weekenddag. We leggen 138 mijl af in 24 uur. We naderen de ITCZ, spannend.

Dag 11, zondag 6 maart: Goede nacht gehad met 1 squallfront wat overkwam en twee dikke buien, maar wij voeren er steeds net tussen door. Niet 1 keer nat geworden maar wel opletten geblazen. Heerlijke dag, deze zondag. Goede wind, mooie voortgang, inmiddels 2 knopen stroom mee en een kalme zee. Vandaag 178 mijl afgelegd! Prima condities voor kookactiviteiten. Ik maak een appel tarte-tatin en een quiche Lorraine.

Dag 12, maandag 7 maart: Een nacht vol sterren en niet 1 bui, allebei goed kunnen slapen. Overdag weinig wind en waar we al op wachtten: de wind is gedraaid naar het oost-noord-oosten. Dit betekent dat we door het hart van de ITCZ heen moeten zijn. Een paar keer moeten we een bui ontwijken. Er blijkt ineens geen stroom van betekenis meer te staan. We zijn weer 149 mijl verder. En dan is het zover; om 19.30 uur passeren we de evenaar. Hoera, na 1 jaar en elf maanden zijn we weer terug op het noordelijk halfrond! Dat moment wordt natuurlijk vastgelegd met de camera, we heffen er het glas op en offeren een goed glas wijn aan Neptunus, in de hoop dat hij ons weer zal behoeden voor de gevaren van de oceanen. Maar ondanks dit gebaar worden we niet van harte op het noordelijk halfrond ontvangen. Zodra het donker is, zijn er overal buien om ons heen. Het wordt een onrustige nacht met heel veel regen, ?s ochtends staan de drie wijnglazen helemaal tot de rand gevuld met water. In de heftige regenuren is er geen wind, dus motoren we 9 uur achtereen.

Dag 13, dinsdag 8 maart: Overdag is het gelukkig droog. We hebben tegenstroom van 0.6 knoop en de windrichting is NO. We zeilen met een knik in de schoot, dus bij een schijnbare wind van zo?n zestig graden. Even wennen, zo’n stampend schip onder helling, deze koers hebben we tijdens onze wereldomzeiling niet vaak hoeven varen. Dan gaat het visalarm af met een gillend geluid, dat moet een joekel van een beest zijn! We leggen de boot snel stil en vechten een half uur lang om zoveel mogelijk lijn terug te winnen. Na dat half uur zijn onze armen helemaal verzuurd en zit de vis nog ergens in de diepte, en hij trekt nog uit alle macht. Dat zal wel een reusachtige tonijn zijn. Omdat we verder willen en ook omdat we zo’n groot beest niet aan boord willen (voor zover dat überhaupt zou lukken), snijden we de vislijn door, helaas maar waar. Volgende keer beter. We leggen vandaag 123 mijl af.

Dag 14, woensdag 9 maart: weer een nacht zonder bui-activiteit, zeilen bij 60 graden schijnbare wind van zo?n 18 knopen. De luchten zijn overal om ons heen loodgrijs, alsof het overal waar we kijken regent. Maar heel de dag blijft het droog. Aan het eind van de dag lijkt de tegenstroom eindelijk wat af te nemen tot neutraal, we hadden eigenlijk helemaal geen tegenstroom verwacht in deze etappe, de stroomtabellen laten ook andere feiten zien. Zo zie je maar hoe relatief die modellen zijn. Pieter haalt elke dag nieuwe modellen binnen met gegevens van wind, stroom, regen en locatie van de ITCZ. En elke dag zien de verwachtingen er weer anders uit dan ze de dag ervoor beloofden. Het lijkt er in ieder geval op, dat we uit de ITCZ-gevaren zone zijn als we de vier graden noorderbreedte hebben bereikt, dat zal morgenavond zijn. We varen weer 132 mijl richting doel. De nacht valt en het is nieuwe maan. De hemel is helemaal helder en we genieten van een prachtige sterrenhemel. Het valt ons op dat het Zuiderkruis steeds lager staat, het sterrenbeeld wat we de afgelopen 2 jaar zo vaak hebben bekeken. De Grote Beer daarentegen komt steeds hoger aan de hemel te staan, de poolster zal nu snel zichtbaar moeten worden, nu we boven de evenaar zijn gekomen. Voelt ook een beetje als het begin van de thuisreis, terug naar ons zo bekende firmament van het noordelijk halfrond. Met een snik nemen we afscheid van de prachtige tijd die we op het zuidelijk halfrond mochten doorbrengen. Herinneringen om nooit meer te vergeten.