Dag 8, woensdag 4 november: Ondanks de aanhoudende wind prima geslapen. Het is wat frisser nu, zodat we zelfs een laken over ons heen hebben getrokken. Het anker houdt ons prima op de plek en we durven ook rustig te slapen, omdat de anker-watch aanstaat, een appje op de telefoon die alarm geeft als we meer dan 60 meter van een gps coordinaat (daar waar het anker ligt) vandaan zijn. Al deze dagen is het alarm niet afgegaan, terwijl het tot maximaal 44 knopen heeft gewaaid!
Vandaag is het Pieter z’n 60ste verjaardag, dus is de boot versierd met slingers en ballonnen, hangen er feestelijke vlaggetjes in het want (een hele klus bij 35 knopen wind) en zijn er vers gebakken broodjes voor het ontbijt. Natuurlijk compleet met wat kadootjes, maar het leukste kado was de onverwachte verjaarspost. Dank iedereen, die een kaartje naar mn broer heeft gestuurd! Zo dierbaar, al die lieve woorden, soms zelfs met een klein pakketje erbij. Door de hele kajuit hangen er kaartjes, leuk. Hoewel we ‘s ochtends alle cruisers over de marifoon uitnodigen voor koffie met gebak, verwachten we er niet veel. Wel krijgt Pieter van iedereen felicitaties en wordt er zelfs gezongen over de VHF. Het waait nog steeds fors en met dit weer een bijboot opblazen, te water laten en motor erop zetten, dat is niet niets, laat staan het varen ermee over de steile korte golven. Rond vijf uur in de middag meldt alleen een mannenkoppel zich in vol zeilpak, gezellig! Verder hebben we samen een knusse dag met uiteraard een fles rose-bubbels passend bij deze mijlpaal.

 

 

 

 

 

 

 

 

Dag 9, donderdag 5 november: ‘s Nachts heeft het nog flink gewaaid, maar overdag is het inderdaad wat afnemend. Eind van de ochtend komen twee koppels op de koffie en in de middag nog een ander stel. Leuk, zo hebben we twee dagen feest! ‘s Avonds komen Thomas en Annette bij ons eten, het verjaarsdiner hebben we een dagje uitgesteld, en we genieten van een viergangen diner met ganzenlevermousse met port, gerookte eendenborst, verse vis en een kwarktaart met zwarte bessen, poor sailors . Heel bijzonder dat de crew van de Anke Sophie speciaal voor Pieter een gedicht uit hun hoofd heeft geleerd en dat prachtig heeft voorgedragen. Vielen Dank!!
Vandaag is er natuurlijk heel wat gediscussieerd over het weer per marifoon, en heel de vloot maakt zich klaar om morgen te vertrekken.

Dag 10, vrijdag 6 november: Voor ons een speciale datum, vandaag alweer 12 jaar geleden dat we elkaar zeiden hoe leuk we elkaar vonden. En nog steeds verliefd, ongelooflijk, Echte Liefde! Een ochtendzwemmetje doet wonderen met het toch wat zware hoofd tgv het diner van gisterenavond. Dan maken we ons klaar voor vertrek en om half negen komen de zeven boten in actie. Eentje moet zich nog ontwarren uit een lokaal vissersnet, maar daar gaan we dan, in colonne achter de leider aan, het schip Crystal Blues met Neil als kapitein, hij is ook de net-controller. Prachtig zeilen in de beschutte baai met uitzicht op hoge zandduinen als in een woestijn. Dan een spannende passage, over een ondiepe zandbank. Anke Sophie direkt achter ons aan, omdat zij het diepste steken van alle boten, met een handbreedte onder hun kiel varen ze erover heen, pfff. Dan zeewaarts tussen wat eilanden door. En dan de onvermijdelijke confrontatie met de hevige swell die er door de storm is ontstaan. Voor we de open zee opvaren ligt er nog een brede ondiepe zandbank, waardoor de golven steil worden en soms breken. Tien spannende minuten met de motor vol erbij over 4 meter diepte, laverend tussen de brekers door, die we net niet allemaal kunnen vermijden, soms een enorme smak als de boot van een steile golf afvalt en dan wordt het rustiger, het water dieper en kunnen we weer makkelijker ademhalen. Als ons geen twee schepen waren voorgegaan door dit ruige stuk, denken we niet dat we dit zelf hadden aangedurfd. Tja, in konvooi varen heeft zeker voordelen! En dan zijn we weer op open zee. Als herinnering aan de Zuidwesterstorm staat er een deining van 4 meter hoge rustige golven, die om de 12 seconden de Deesse de lucht in tillen. Er staat een matige wind uit het zuidoosten, wat betekent dat we hoog aan de wind moeten zeilen tegen deze golven in, wat de snelheid niet ten goede komt. In het begin staat dus heel wat uurtjes de motor bij. Maar dan krimpt de wind wat meer naar het oosten en vinden we de stroom mee, en hop, daar gaan we weer, rustig zeilend met twee knopen stroom mee, zalig. Heerlijk om weer op weg te zijn. De weermodellen zijn het er nog niet over eens wat er de komende dagen gaat gebeuren. Ieder geval de eerste drie dagen wind uit het noordoosten, maar tegen de tijd dat we bij Richards bay gaan aankomen, lijkt er even een ZW-wind te staan van 20 knopen die 12-18 uur zal aanhouden. We besluiten eerst maar eens zuidwaarts te varen en onderweg onze strategie te bepalen. Er komen nog twee schuilmogelijkheden indien nodig.

Dag 11, zaterdag 7 november: We hebben het klokje een uurtje terug gezet, ZA tijd nu, 1 uur later dan in NL. We hebben een prima nacht, hele nacht kunnen zeilen onder vol tuig. Het wordt nu opvallend frisser, het fleecejasje komt weer uit de kast. De watertemperatuur is 25 graden, 4 graden kouder dan in Madagascar. In de ochtend neemt de wind af, is de stroom mee helaas verdwenen en zeilen we met zo’n vier knopen voortgang verder. Inmiddels laten de gribfiles een consistenter beeld zien en is er informatie per mail gekomen van Zuid-Afrikanen met lokale know-how, met daarin een aantal strategieen voor de boten die nu onderweg zijn op deze laatste etappe. Onze leider heeft de mail weer doorgestuurd naar alle andere boten, lang leve de ssb radio. En aan de boten die geen ssb-radio hebben wordt de mail per marifoon voorgelezen. Het plan is nu om gewoon lekker door te varen, de komende twee dagen zijn er prima zeilcondities met noord-oosten wind, dus lekker uitgeboomd zeilen, onze favoriete set-up. En om afhankelijk van voortgang, stroming en weersverwachting op het laatst te besluiten direkt naar binnen te varen of even een paar uur op zee de zuidwesten wind te laten uitblazen en dan het laatste stukje te doen. Maar we kunnen rustig stellen dat we uiterlijk dinsdag 10 november in Richards bay gaan aangekomen. We zullen niet vergeten om op tijd de laatste fles bubbels speciaal voor deze gelegenheid koud te zetten. Want veilig aankomen in Zuid Afrika is een ontkurking waard!