Ongelooflijk maar waar, vandaag een week geleden waren we nog in Stockholm, en nu liggen we in een haventje van het eiland Bornholm, Denemarken, zo’n 275 mijl zuidelijker. We zijn echt met de terugreis begonnen, en dan voelen we aan allerlei dingen. Pieter krijgt een beetje haast om zuidelijker te willen gaan en volgens Monique ruikt de lucht naar de herfst. Het seizoen is hier over, de havens liggen er verlaten bij, vocht hangt in de lucht. We zijn de voorraden aan het opeten, proberen niets meer bij te kopen. De bosbessen hebben hun beste tijd gehad, nu zijn het de bramen die we plukken. Zelfs de omeletten met cantharellen doen ons aan de herfst denken. Stiekem dringen op stille momenten de gedachten aan het werk zich wat meer op, we maken plannen voor als we weer thuis zijn. Maar desalniettemin is de sfeer heerlijk ontspannen, maken we nog van alles mee en genieten we van deze weken.

Na die nacht in die prachtige Napoleonbaai, 15 mijl ten zuiden van Stockholm, zijn we naar het eiland Ranö gezeild, een tocht van 21 mijl, eerst tussen de Zweedse scheren door, later meer over open water. De mooie baai van Ranö was bijna helemaal verlaten, we vonden een prima plek aan een rots. Daarna hebben we een wandeling van zo’n 7 kilometer gemaakt over dit eiland vol weilanden, rietkragen en heidegronden. We plukten er onze laatste bosbessen en maakten die avond ons laatste kampvuur om er onze worstjes op te grillen. Dat zal er hierna niet meer van aan komen.

Zaterdag 13 augustus was een prachtige dag, zonnetje en flinke oostenwind, ideaal voor ons. We zeilen als een speer bij halve wind, op weg naar het zuiden. Onderweg zitten we allebei lekker ontspannen een boek te lezen. Het gaat zo voorspoedig, dat Pieter voorstelt om de nacht door te zeilen, goed idee! Uiteindelijk hebben we zo’n 140 mijl gevaren als we de volgende ochtend om 9 uur in Borgholm aankomen, de hoofdplaats van het eiland Öland. Wel een beetje brak na zo’n nacht op best heftige zee, met 18 knopen wind en een snelheid van zo’n 6 knopen over de grond. Maar tevreden over de zet die we de reis hebben gegeven. Het is grijs weer, dus kruipen we lekker het bed in om na enen pas weer wakker te worden. Nog lekker gewandeld naar het slot en door het natuurreservaat waar we een hert tegenkomen, verder weinig gedaan die dag. Er is dan ook niets te beleven, want het seizoen eindigt vandaag. In de haven waar plek is voor 200 boten, liggen er nu zo’n 8 bij elkaar, een treurig gezicht.

Maandag regent het, dus gooien we het roer om; dan maar niet golfen, maar wel lekker shoppen in dit dorpje, wat aardig lukt. Begin van de middag varen we uit, 4 uur motorend hakken tegen wind, golven en stroming om in Kalmar te komen, maar dat was de moeite waard, want we wisten dat we daar onze vrienden zouden treffen, 3 andere boten van de St Petersburg groep. En inderdaad, ze stonden op de kade klaar om onze lijnen aan te pakken, en voor we goed en wel lagen, was de uitnodiging voor een boordborrel al geregeld. 20 minuten later schoven we aan bij de borrel aan boord van de Stoere Johanna. Wat hartstikke leuk om de bemanning van de Blacq-out, de Stargazer en de Stoere Johanna weer te treffen!!! Na de laatste steiger-bbq in Haapassaari zijn we niemand meer tegen gekomen. Leuk om ieders avonturen te horen en leuke nieuwtjes met elkaar te kunnen delen. Wat geeft zo’n prestatietocht een gevoel van verbondenheid onderling, zo bijzonder! Die avond met 7 man uit eten bij een Italiaan en daarna nog koffie met likeur aan boord met z’n allen. Een onvergetelijke avond!

Dinsdag schijnt de zon weer volop en we verkennen de stad, genieten van het kijken in een glasblazerij. We bergen de bijboot vast op, tja, het begin van het einde… Om 12 uur varen we uit, op naar het zuiden. Het begon lekker, maar algauw werden de golven steil en puntig, de wind precies uit de verkeerde hoek, het leek wel hakken op het IJsselmeer. Dus blij dat we na zo’n 20 mijl in Kristianopel een beschutte haven vonden. En maar goed ook, want zo’n leuk plaatsje hadden we niet willen missen. Een havenkommetje waar in totaal zo’n 20 boten in pasten, een gastvrije havenmeester, ’s ochtends verse broodjes de klaarstonden, een klein dorpje met houten huisjes en kleine straten, heel oorspronkelijk. En overal rozen in bloei.

Woensdag halverwege de ochtend op pad, weer vissermannend naar het zuiden (hoog aan de wind motoren met grootzeil erbij). Minder heftig dan de dag ervoor, maar geen feest. Toch 24 mijl kunnen afleggen om uiteindelijk de bijzondere haven van Utklippan aan te doen, het meest zuidoostelijke puntje van Zweden, wat bestaat uit 2 kleine eilandjes met daartussen een kleine sund en een piepkleine havenkom. Per roeiboot kun je naar het zuidelijke eiland roeien waar een rode vuurtoren en een paar gele houten huisjes zijn, waar je wat kan eten en drinken, perfect om de laatste kronen uit te geven.

Om 22 uur al naar bed, omdat we de volgende ochtend om 4.00 uur de wekker hadden gezet. De wind zou namelijk vanaf dat tijdstip naar het westen draaien en later die dag weer naar het zuidwesten. We wilden de westenwind maximaal benutten, dus om half vijf deze ochtend voeren we al uit. Vrijwel alle 55 mijlen naar Bornholm hebben we kunnen zeilen met een knik in de schoot, heerlijk! 6 mijl per uur, dat schoot lekker op. Dus toen we om 14 uur aankwamen in de kleine haven van het schilderachtige plaatsje Gudhjem hadden we nog een stuk van de dag voor ons. De zon scheen lekker krachtig, dus korte broek aan en wandelen door het prachtige plaatsje vol ateliers en bijzondere winkeltjes. Vanavond eten aan boord, wat lamsworstjes op de bbq, met uitzicht over de sfeervolle kade, de kleurende avondluchten. De havenmeester was al eerder deze avond langsgekomen om te vertellen dat vanavond de haven wordt afgesloten, aangezien er veel wind aan gaat komen uit oostelijke richting. Inmiddels zit er inderdaad een schot in de ingang. Nu is het buiten nog rustig, maar morgen en overmorgen wordt er veel wind verwacht, tot 36 knopen, eerst uit het oosten, later uit het zuiden en dan uit het westen. Dat laten we lekker aan ons voorbij trekken, we genieten even 2 dagen van dit heerlijke vakantie-eiland, wat fietsen enzo, want ondanks de wind zal de zon wel veel schijnen. Zondagochtend vroeg is er een mooie kans om richting Kiel te gaan. Tja, en dan het weerbericht goed in de gaten houden om te kijken of er ergens een weersgat zit waarin we de oversteek naar Nederland weer kunnen maken. Het lijkt ons ook wel weer heerlijk om in ons vertrouwde vaarwater thuis te gaan komen. Wie weet nog een stuk van de staande-mast-route? Even Marjon en Egbert in Groningen bezoeken? We laten het afhangen van weer en wind.

Klopt, de terugtocht is in volle gang, maar we genieten er nog elke dag van!