Wij zijn er klaar voor, klaar om de veilige haven te verlaten, klaar om nieuwe avonturen tegemoet te gaan. We zijn er ook wel een beetje klaar méé; een half jaar in Nieuw Zeeland zijn was een lange onderbreking van ons vaarplan, een dikke maand in de haven liggen tussen andere vertrekkers geeft ook een beetje een benauwend gevoel. Dus tijd om weer water rond de romp te horen stromen, de wind in onze haren en zeilen te voelen. Twee dingen die echt vertrek nog in de weg staan; een pakketje uit NL wat er na drie weken nog steeds niet is en het weer dat op dit moment ook niet gunstig is. Eerst was er teveel wind, de komende dagen is het windstil. Dan trekt er een front over en wellicht daarna….. Dagelijks houden we de gribfiles in de gaten en laten ons door experts informeren. Het lijkt er nu op dat volgende week zaterdag de eerstvolgende mogelijkheid gaat ontstaan, om de sprong naar New Caledonië te wagen, 900 zeemijlen, dus zo’n dag of 8 op open zee. Vrienden van ons zijn twee weken geleden al vertrokken en we krijgen bijna dagelijks mails over de heerlijke tropische sferen, zwemmen in blauw en warm water en het ultieme eiland gevoel. We kunnen haast niet wachten!

Maar de afgelopen weken waren ook leuk. De saamhorigheid onder de groep zeilers is enorm toegenomen, de wekelijkse barbecue wordt steeds drukker bezocht. Iedereen doet de laatste bootklussen, iedereen praat over het weer, je voelt het naderend vertrek in de lucht hangen. Vorige week was er een farewell-dinner voor cruisers georganiseerd. Er waren meer dan 100 man en de Maori zang- en dansvoorstelling ter afscheid was een tranentrekker, zo indrukwekkend! We zitten ’s avonds steeds vaker binnen met de kachel aan, het wordt hier steeds kouder en vochtiger en de bomen beginnen te verkleuren, herfst! We eten de laatste groenlip-mosselen, de grootste en lekkerste die we ooit proefden. We maken de laatste wandelingen, doen de laatste leuke dingen samen met Bruce en Jill, die we als vrienden ontzettend gaan missen. De laatste klussen, de laatste boodschappen. De Déesse ligt inmiddels alweer wat dieper in het water, we zijn qua voorraden zelfvoorzienend voor ieder geval de eerste drie maanden en wellicht zelfs tot Zuid Afrika ☺. Oh ja, en wat ook het vermelden waard is, is dat we ons liefdesslot (dat we op onze trouwdag van de St Petersburggangers hebben gekregen) een plekje hebben gegeven. We kozen hiervoor de hangbrug uit bij de Whangerei falls, omdat dit een plek is met veel goede herinneringen aan een prachtig land én leuk om halverwege onze reis een merkteken achter te laten aan de andere kant van de aarde!
Waarschijnlijk gaan we morgen vertrekken, weg uit deze veilige haven waar we het prima hebben gehad. Wat zal het lekker zijn om weer voor anker te gaan, rust om ons heen te midden van de natuur. Een paar dagen inslingeren, in dagtochten langs de kust richting het noorden zeilen om al het tuig te checken. Om dan uiteindelijk in Opua uit te checken en ons echt weer reizigers te gaan voelen.
Vanaf nu gaan we de website weer wat trouwer bijhouden. Zodra we op weg gaan, zullen we dat in de korte berichten laten weten en zullen we dagelijks onze positie weer met stip in de kaart laten zien. Nu dus wachten op gunstig gezinde weergoden. We zijn klaar voor de start!

Voor een impressie van het natuurschoon van Nieuw Zeeland, klik dan hier.

PS: het pakketje kwam op de valreep binnen. Merel, bedankt voor de moeite!