Na een prachtige rit door Central Otago komen we aan in Twizel, waar we een kleine camping vinden. De volgende dag in de namiddag komen Pauline en Damien aan met de bus. Pauline is een Nederlandse zeilster die we van eerdere avonturen in de Oostzee kennen. Ze reist een week of vijf in haar eentje door Nieuw Zeeland, dé gelegenheid om elkaar weer eens te ontmoeten. Onderweg is Damien aangehaakt, een vlotte Zuid-Afrikaan met heel wat levenservaring. Het is een vertrouwd weerzien. In de namiddag wandelen we bij de indrukwekkende kleirotsen en ’s avonds proberen we een braai te imiteren met een goed stuk lamsvlees. Vrijdag met z’n vieren vroeg op pad naar Mount Cook. De weergoden zijn ons gunstig gezind en de lucht is strakblauw, ideaal voor prachtige vergezichten en fotoshoots. In de ochtend maken we een steile wandeling, waarbij de vrouwen een voor een afhaken. ’s Middags een easy walk tot aan een gletsjesmeer. Damien stijgt in achting als hij zijn kleren uittrekt en het meer inspringt, om naar een drijvende ijsschots te zwemmen, de held! Ook Pauline gaat kopje onder. Ons te koud, brrr.  Moe maar voldaan trakteren Pauline en Damien ons die avond op een braai zoals die echt hoort, met bijna anderhalve kilo goede biefstuk erop! Supergezellig om zo een paar dagen samen op te trekken. De dag erna nemen we afscheid en rijden naar Christchurch, de stad die vier jaar geleden bijna geheel door een aardbeving werd verwoest. Wat een treurige aanblik, om bijna alle gebouwen staat een hek, de meeste ruiten zijn door planken vervangen. En vele gebouwen waaronder de ooit prachtige kathedraal zijn deels ingestort. Wel staat er weer een winkelcentrum opgebouwd uit containers en kijken de inwoners van de stad massaal naar de bloedstollend spannende cricketwedstrijd tussen Australië en Nieuw Zeeland die op het grote tv-scherm in het park te zien is.  We zijn er stil van, wat een nare aanblik en dat vier jaar na dato!

Zondag reisdag, we rijden ongeveer 500 km naar Motueka, het noorden van het zuideiland, waar we weer op bezoek gaan bij Gerda en Rob voor een gezellige BBQ. We worden meer dan hartelijk ontvangen en verwend en kunnen zelfs blijven slapen. Dochter Renske is er ook en heeft die dag een skydive overleefd, stoere vrouw! Leuk om wat verhalen te delen, nu wij zoveel van het zuideiland hebben gezien.

De volgende dag hebben we een dag vliegen gepland met Stew. Hij laat ons drie vluchten maken vanaf verschillende plekken. Erg leerzaam en we weten nu weer hoe onervaren we zijn en hoeveel er nog te leren valt in het leven van een paraglider. De laatste dagen op het zuidereiland doen we rustig aan, beetje shoppen in Nelson, een keertje wijnproeven in de Marlborough en dan breekt het volgende avontuur aan: ons bezoek aan Australië!

Donderdag 5 maart nemen we in alle vroegte de ferry naar het noordeiland. Na aankomst rijden we direct naar het vliegveld in Wellington. Na een vlucht van bijna 4 uur zijn we er, Brisbane, Australië! Marnix zit ons al op te wachten, oud en vertrouwd om hem weer te zien!! Anderhalf uur later komen we aan bij hun heerlijke huis in Peregian Springs. Leuk om Nicole weer te zien en wauw, wat zijn Eline en Thomas groot geworden! We herinneren ons nog dat we op kraambezoek waren toen Thomas geboren werd, Eline was toen anderhalf en zat bij Pieter op schoot. En nu zijn ze alweer negen en elf, doen aan dans, ballet, atletiek, spelen piano, fluit en contrabas, zingen, treden op en zijn perfect tweetalig opgevoed! Wat een leuke kinderen!

Vijf dagen trekken we samen op, Nicole en Marnix nemen ons mee naar allerlei leuke plaatsen. We maken wandelingen, zien een koala, pademelons, kookaburra’s en kangoeroes, hoe Australisch kan je het hebben! We genieten van de huisoptredens van Eline met dans, zang en fluit, van de balletles die we bezoeken, de atletiekwedstrijd van Thomas, van het gezamenlijk sushi eten, de mooie lunchplekjes niet te vergeten evenmin als de ruige golven en kwallen op Peregian beach. En dan het zwembad, gewoon lekker thuis, waar we wel drie keer per dag in te vinden zijn. Wat is het leven daar een feestje! Dank, lieve Marnix en Nicole, voor het super gastvrije verblijf bij jullie!

Weer terug in Nieuw Zeeland reizen we langzaam richting het noorden, onderweg wandelingen makend en golfend.  Een hoogtepunt is het bezoek aan het stadje Napier, een art deco stadje, waar echt alles in die stijl is gebouwd en ingericht. Er rijden oude auto’s door de straten, we zien vele heren met wandelstok en hoed op, de elegantste etalages van prachtige winkels. Wat ons betreft de leukste stad van NZ! We zien dat die avond Ben Portmouth optreedt, dé imitator van Elvis Presley die momenteel op wereldtournee is. Dat willen we zien! Dus staan we die avond in de zaal van het stadstheater in een klappende en dansende menigte en genieten van een echt gaaf swingende show met veel bekende nummers, behoorlijk perfect vertolkt, als je het ons vraagt. Sexy guy!

Dan wordt het tijd om het geothermisch actieve gebied van Nieuw Zeeland te bezoeken. Vlakbij de stad Taupo badderen we in natuurlijke hotpools, die door een waterstroompje met echt heet water worden gevuld. Heerlijk, en dat in de vrije natuur. Nu zijn we er klaar voor om richting Rotorua te gaan. Onderweg stoppen we bij Wai-o-tapu, geothermisch wonderland. Wat we zien en ruiken overtreft elke verwachting. Borrelende modderpoelen, geisers, overal komt stoom uit de grond. We zien meren is de felste kleuren, puur door de aanwezige mineralen gekleurd. Er zijn stomende kraters met allerlei minerale afzettingen langs de wanden en uit de diepte klinken onderaardse geluiden. We zien silicaterrassen, kokende waterbronnen en de zogenaamde Champagnepool, een dampend meer van 65 meter doorsnede, met een oker-rode rand en azuurblauw water erin. En nee, dit is geen gemaakt wonderland, dit alles is hier puur natuur. En de stank van rotte eieren zit na afloop in onze kleren en porien .

Omdat cycloon Pam NZ nadert, boeken we voor drie nachten een cabin, een knus houten hutje, ideaal om de regenachtige dagen in door te brengen. Het slechte weer in NZ valt heel erg mee. Wel zijn we geraakt door de vreselijke beelden van de schade die Pam aan Vanuatu heeft toegebracht, een van onze volgende bestemmingen. Wat een drama voor de bevolking daar. En voor ons betekent het dat Vanuatu nu geen leuke tropische bestemming meer is. We gaan er serieus over denken of we iets voor de mensen daar kunnen gaan betekenen. Spullen uit NZ meenemen in onze boot? Eventueel als vrijwilliger meehelpen met wederopbouw, of anders medische hulp indien nodig? Genoeg tijd om uit te zoeken waar men behoefte aan heeft. Tenslotte kunnen wij hier pas weg, als het risico’s op nieuwe cyclonen niet meer aanwezig is.

Ondertussen genieten we van het moois wat NZ ons nog te bieden heeft. Zo speelden we deze dagen twee keer op de naar zwavel stinkende maar prachtige golfcourse van Rotorua, we bezochten de Polynesische Spa met z’n minerale natuurlijke bronnen en leerden meer over de Maoricultuur in het lokale museum, wat vroeger het prestigieuze badhuis van de stad was. En vandaag hadden we weer een bijzondere ontmoeting, namelijk met Bram en Janis. Bram is een neef van onze vriendin Erica en we waren er van harte welkom voor een heerlijke lunch. Weer zulke aardige mensen! Dit soort ontmoetingen geven ons verblijf in Nieuw Zeeland extra kleur.