Alweer twee weken geleden dat Ton en Toos vertrokken. Behalve een tweedaags walvis-spotting-uitje naar een eiland 16 mijl verderop, liggen we al die tijd hier, voor de jachtclub van Big Mama bij het palmeneiland Pangaimotu. Voor het eerst tijdens onze reis dat we voorliggen op schema, we hebben dan ook geen haast om hier te vertrekken, zeker sinds we weten dat het in Nieuw Zeeland nog koud en nat is. We genieten van de rustige ankerplek, beschut tegen vrijwel alle windrichtingen. Tijd om alvast wat 
bootklussen te doen die straks in NZ niet meer hoeven. Tijd om af en toe met de ferry naar het hoofdeiland te gaan, waar we lekker rondfietsen, de markt afstruinen, verse produkten en kadootjes kopen en zelfs al een keer een rondje hebben gegolfd. Of geboerengolfd, zeg maar 
. Het blijft natuurlijk Tonga. En ook tijd om uitgebreid te kletsen met bezoekers van Big Mama, zoals met Harry, een Nieuw Zeelandse advocaat met Nederlandse vader. Dat levert ons af en toe een vers geelvin tonijntje op, aangezien hij voor zijn ontspanning vaak even gaat vissen rondom de eilanden. Ook praten we veel met andere zeilers, soms nodigen we andere crews uit voor een etentje bij ons aan boord. Ja, het begint er weer een beetje op te lijken!
Het favoriete gespreksonderwerp is het weer en de golf- en windverwachtingen. Het weer tussen Tonga en Nieuw Zeeland is niet stabiel momenteel, waardoor het af en toe flink kan waaien, tot meer dan 40 knopen. In de afgelopen weken hebben we heel wat zeilers zien vertrekken, aangestoken door de vertrekkoorts bij een ander schip, terwijl ze zelf eigenlijk geen haast hadden. Die mensen volgen we in gedachten, terwijl we naar de overtrekkende depressies en hogedruksystemen kijken en we maken ons lichte zorgen over hen. Wat fijn toch dat wij geen haast hebben!
Pieter luistert trouw elke ochtend naar het weerbericht via de radio, bekijkt dagelijks de gripfiles en leest de sites en mails die er wat over te zeggen hebben. Hoe langer we wachten, hoe stabieler het weer gaat worden door de naderende zomer. Zoals het er nu uitziet, zou het zomaar kunnen dat we aanstaande vrijdag of zaterdag gaan vertrekken, eerst naar het atol Minerva Reef op zo’n 250 mijl afstand van hier, en vandaaruit de tweede etappe naar Nieuw Zeeland, nog zo’n 800 mijl, als de wind daar dan geschikt voor is. Ideaal, dat we ergens nog een tussenstop hebben, een plek om veilig te wachten.
En tot die tijd genieten wij nog even van de laatste tropische dagen hier, een filmpje ’s avonds, het grillen van wat kippenvlees. Ja, want ook wit vlees durven we weer aan en we drinken er voortaan zelfs weer een glaasje wijn bij. We juichen nog maar niet te hard, maar het gaat nu ineens sinds een week echt de goede kant op.
Vrijdag waarschijnlijk voor het laatst naar de kant, om uit te klaren, maar vooral om onze tapa op te halen, die we bij een lokale artiest hebben besteld. Hij is deze nu aan het beschilderen volgens onze wensen. Het lijkt ons heel leuk om een bijzonder aandenken mee naar huis te kunnen nemen van Tonga, het land waar we 5 weken lang van hebben genoten; de superaardige mensen, de traditionele kleding en de bijzondere cultuur. Tonga, bedankt!
