Normandische Kust, zomervakantie 2010

7 augustus 2010: heerlijk, niets hoeft, zee van tijd, we hebben vakantie. En wat voor een vakantie….ruim drie weken voor de boeg met onze Déesse, met de Normandische kust als doel, frans horen en spreken, kaasjes eten, wijntjes drinken, wat rondslenteren in mooie dorpjes. En als er dan nog tijd over is, door naar Alderney om daar de ponden uit te geven die over zijn van de Lowestoft-trip.

Vakantie, hèhè, we waren eraan toe dit jaar, ondanks het geweldige seizoen, waarin we al heel wat weekenden aan boord waren, al heel wat gasten hebben ontvangen. Gewoon al met al een bewogen half jaar achter de rug, met veel “gedoe” op het werk bij ons allebei. Goed om er eens flink afstand van te nemen. Het weekend voor start van de vakantie hebben we de boot samen met Ruud&Cora van Medemblik naar Scheveningen gevaren, de auto dus al in Medemblik geparkeerd. Alles tevoren al aan boord gezet, golftassen, fietsjes, kleding, etenswaar. 4 dagen heeft ons schip in de haven van Scheveningen gelegen, nog met wat wederzijdse collega’s aan boord geborreld, en woensdag 5 augustus de laatste werkdag. Toen pas voelde ik hoe moe ik was, heel de avond en nacht geslapen, eerst op de bank, later in bed, als een roosje.

Donderdag heel rustig aan opstaan, laatste wasje, huis aan kant, planten water, geld voor schoonmaker klaargelegd, nog wat lieve kaartjes geschreven en om 13 uur per tram naar de haven. Daar de laatste verswaren gekocht, alles zeilklaar ingepakt en om 15.45 uur varen we uit zonder duidelijk plan. Heerlijk deinend over zee met leeg hoofd, de eerste uren zeilend, daarna de motor aan. Het ging zo vlotjes dat we besloten door te varen, heel de nacht gemotord. Vrijdag begon zonovergoten, later meer wind. Rond Calais een heftig zeetje, wind tegen stroom en bij Boulogne was t dan ook welletjes, fijn om weer eens even stil te liggen na 27 uur varen, 133 zeemijl verder. We waren vrijdagavond dus al in La France! Het vakantiegevoel begint wat om de hoek te kijken als we zaterdagochtend –weliswaar in de regen- over een franse markt lopen, schuilend een kop koffie drinken en de plaatselijke sfeer opsnuiven. De innerlijke rust begint te komen. Ik heb het voorgevoel dat dit weer zo’n heerlijke vakantietijd gaat worden, waar Pieter&ik samen zo goed in zijn, hmmmm.

We besloten die zaterdag in Boulogne te blijven, lekker de tijd te nemen dat vakantiegevoel te laten opkomen. ’s Middags, inmiddels gelukkig weer droog, naar de bovenstad van Boulogne gelopen, naar de ommuurde oude stad met leuke straten, stadhuis, kunstgalerie. Elk half uur met veel getoeter het volgende echtpaar wat z’n intrede deed, lopende band werk. We keken onze ogen uit, wat een lelijke mensen bijeen, en wat slecht gekleed… de Parijse haute-couture blijkt hier niet te zijn doorgedrongen. Die avond borrelen we met onze buren van de najad 39 bij ons aan boord, leuk om wat verhalen uit te wisselen. Deze vakantie is het bij deze ene borrel gebleven, verder zijn we lekker op onszelf gebleven. Zal vast anders zijn als we voor langere tijd het ruime sop kiezen.

Zondagochtend varen we om 7.30 uur de haven uit met Dieppe als doel, lekker lopend windje onder bewolkte hemel, spinnaker groot deel van de tocht erbij gehad, van begin tot eind kunnen zeilen, fijn. De laatste uren in de zon en met prachtig zicht op de lange kuststrook met krijtrotsen. Prachtig om Dieppe binnen te varen, de natuurlijke ingang met krijtrotsen afgezet. 11 uur over deze tocht gedaan, perfect afgemeerd door Monique. Moe maar voldaan, wat toast en wijn en lekker naar bed. Wat slapen we toch weer heerlijk iedere nacht.

Maandag 10 augustus, leuke fietstocht naar de golfbaan Dieppe-Pourville, met halve setjes op onze rug. Ideaal weer, omfloerst zonnetje, weinig wind, vriendelijke baan met vooral in het begin veel ruimte voor Pieter, die nog steeds met zijn afslagen worstelt. Mq wint met 2 up, Pieter is 6 down in ballen. Om half drie blijkt er niets meer te eten te zijn op de club, dus fietsen we door naar Pourville, echt Frans strandleven, we eten een frietje op de boulevard. ’s Avonds een ouderwets lekkere BBQ aan boord met op de achtergrond de geluiden van de kermis. Dinsdagochtend ontwaken we met het geluid van regendruppels op het kapje. Gezellig….

Zaterdag 14 aug. En weer regen op het dak, terwijl we liggen te wachten voor de brug bij Honfleur, die pas over drie uur opengaat om ons binnen te laten in de oude haven. Die regendinsdag in Dieppe was heerlijk ontspannen, tijdschriften lezen, tijdens een droog moment rondje om kasteel gelopen om vervolgens toch weer natgeregend aan boord te klimmen. Die avond uit eten in de haven, menuutje moules-frites met een fles Saint-Veran erbij, heerlijk! Il Divo gekeken, ingewikkelde Italiaanse film, maar leuk dat we dit jaar ook dvd-tjes aan boord kunnen kijken.

Woensdag vertrekken we naar Fecamp, zo tegen 11 uur. Na 2 uur kan de motor uit en de rest van de reis doen we zeilend bij stralend weer. Wat vissen gevangen. Half 6 zijn we in Fecamp, leuk om er weer terug te zijn, goede herinneringen hier! Lekker douchen, daarna haalt Pieter een vers stokbrood. De makrelen worden op z’n Provençaals gestoomd. We nemen brood, vis, kaasjes en wijn mee naar het strand, kussentjes, fleece deken en fototoestel en picknicken bij zonsondergang.

Donderdag hebben we een afslagtijd gereserveerd op de golfbaan van Etretap, wat 1 van de drie mooiste golfbanen van La France schijnt te zijn. Per bus van Fecamp richting Le Havre, fietsjes en golftassen mee. Eenmaal in Etretap fietsen we linea recta naar de golfbaan, alsof we hier eerder waren. Al met al net op tijd om samen met twee Italianen af te slaan. De eerste drie holes zijn wat gewoontjes, maar daarna haast continue uitzicht over ze en de magnifiek uitgeslepen krijtrotsen. Massa’s toeristen lopen op t cliffpath, terwijl wij door t groene gras struinen, prachtig weer, we hadden het niet beter kunnen uitkiezen! Spelen gaat lekker, one up voor Monique, daarna biertje met croque-monsieur bij prachtig uitzicht. Mijn held Pieter -stoer als hij is- stelt voor om per fiets terug naar Fecamp te gaan, 18 km, met fietstassen op onze rug. Okee, ik neem de uitdaging aan. 2 straffe klimmetjes, maar verder plat of down hill, door mooi Frans landschap, havervelden vol hooibalen. We zijn er binnen 50 minuten, ongelooflijk. Even douchen en dan naar onze oude viswinkel voor n nieuwe paravaan en een leuk visboekje. Vers stokbroodje op de terugweg en ook die avond bezondigen we ons aan veel te veel kaasjes op brood, hmmmm.

Vrijdag de dertiende willen we naar Honfleur, maar zoals de datum al voorspelde, veel zat er die dag tegen. De eerste 3 uur dikke stroom tegen, wel 4 knopen. We maken nauwelijks voortgang, zo’n 2 knopen over de grond, met de motor fors bij. Wel mooie uitzichten op de krijtrotsen van gisteren, maar door de wolken veel minder schitterend wit. De stromingen langs de kust maken de zee knobbelig en wild, we rollen en hotsenbotsen heel wat af. De tocht naar Honfleur lijkt teveel van het goede, ook gezien de te verwachten tegenstroom op het laatste stuk, dus wijken we uit naar Le Havre. Saaie moderne stad die we per fiets verkennen, al het oude is in de oorlog weggevaagd. Gelukkig is er wel een riante supermarche waar we cotes d’agneau en meerdere worstjes kopen, genoeg voor een heerlijke bbq, met tagliatelli al ailo en salade caprese. De rode wijn combineert geweldig, ook met het kaasplateau, zodat hij leeggaat. Het is zo ontspannen om lekker lang te tafelen in de buitenlucht, echt vakantie.

Zaterdag herkansing naar Honfleur; die nacht had het al flink geregend en bij ontwaken zwarte luchten. Eenmaal op zee zien we dat het boven Le Havre licht is en boven Honfleur aardedonker. Vlak voordat we er aankomen, met drie knopen stroom mee, begint het dan ook te regenen, met bakken tegelijk, zeiknat varen we door de sluis en nu dus wachten op de brug. Zin om hier een paar dagen lang te blijven liggen en genieten.

Dinsdag 17 augustus. Ook vandaag begon het grijs en nat. We hebben net het vieux bassin verlaten, om drie uur door de sluis de Seine weer op. We sliepen drie nachten in dit museumstadje Honfleur, het is alsof je midden in een sprookje ligt. De terrassen om je heen, altijd vol, ’s ochtends voor koffie drinkende mensen, ’s middags en ’s avonds voor uitgebreide maaltijden, tot diep in de nacht is het er levendig. Vrijdag en zaterdag life jazz muziek op de kades en wij in het brandpunt van iedere passerende amateurfotograaf. Wat een sfeervol stadje. Aaneengeschakelde prachtige gevels, de ene vakwerk met hout en pleister, de andere gevel leigedekt. Vooral het vakwerk soms in mooie patronen en geschilderd in pasteltinten. Meestal schijn je in dit bassin 4-7 rijen dik te leggen, maar wonderwel zijn we er nu met in totaal 4 jachtjes. Het meest genoten we van borrelen en eten in eigen kuip, te midden van al het geroezemoes om ons heen. Zondag gefietst langs cote de Grace en door het binnenland, met af en toe een buitje. Maandag op de fiets (wat heerlijk dat we ze bij ons hebben) naar de golfbaan Deauville Saint Gatien, prachtig gelegen, eerste negen holes relatief vlak, tweede negen flink geaccidenteerd. Veel ruimte (ging dus steeds beter met Pieter), weinig volk, wisselend bewolkt. Lunchen op de club en daarna teruggefietst. In het stadje naar het museum van Eugene Boudin, impressionist, en naar het huis van Erik Satie. Al met al een heerlijk stadje om vakantie te vieren. Nu verder is westelijke richting, de zon tegemoet.

Helaas, maar die beloofde zon zou niet komen. Die middag voeren we tegen drieën de Seine weer op, prima zeilwind, maar van die droeve saaie grijze luchten. Wind tegen stroom gaf een onrustige zee, daarbij nog wat regen en kilte en Monique werd chagrijnig en zeeziek. Gelukkig was het niet ver naar de eerstvolgende haven en na een paar uur kwamen we aan in Deauville. Op advies van andere zeilers voeren we rechtdoor naar het bassin van Trouville. Per fiets de stadjes verkend, pittoresk met de vele vakwerkhuizen, waartussen winkelend publiek. Deauville is het weekendverblijf van vele Parisiens, die daar hun villa’s hebben, en de winkels zijn passend voor dit publiek. Trouville was heuvelachtiger en vol gezellige smalle straatjes met een overvloed aan restaurantjes. Woensdagochtend nemen we de taxi naar de golfbaan van Deauville, waar we al eerder waren, een rit bijna alleen maar stijgend, een goed besluit. Onder bewolkte hemel met veel wind heerlijk gespeeld, Monique dr handicap, Pieter 34 punten. Na de lunch en bier downhill op onze superbikes. Douchen in de kuip en het plan uitgewerkt om naar St Vaast te varen. De volgende ochtend varen we om 6.40 uur de haven uit, bij opkomende zon en thuiskomende vissertjes. We zeilen met stroom mee als een speer. Het wordt een heerlijke zeildag, zonovergoten, korte broeken, echt genieten.

De vislijn ging uit en na 1 kwartier bleek alles, behalve 1 makreel, te zijn verloren. Zou hier zoveel vis zitten? Volgens lijntje wordt uitgelaten en na 5 minuten binnengehaald met aan elke haak een dikke makreel, vijf stuks! De emmer in 1 keer vol, klaar is Kees! De makrelen worden die avond op de steiger gerookt en we genieten er drie dagen van, goddelijk op een vers stokbroodje met cocktailsaus.

Als we om 18 uur bij St Vaast aankomen, waait het teveel om voor anker te gaan, maar we hebben geluk: de sluis opent zich net en wij kunnen meteen doorvaren de haven in. Die avond rubbertje opgeblazen, onze blijboot, en naar buiten gevaren om daar n zwemmetje te maken, leuk, vakantiegevoel. Later bleek t ons enige uitje te zijn geweest met de bijboot, wel veel inspanning van opblazen en schoonmaken voor dat ene mini-uitje. Wat dat betreft is t een heel andere vakantie dan ons Noorse avontuur!

De volgende ochtend kijken we vanuit onze kuip gefascineerd naar een klein vissersbootje wat almaar hele grote vissen blijft lossen. We zijn nieuwsgierig en lopen erheen: het blijken congers te zijn, grote jongens, vele kilo’s zwaar per stuk, ongelooflijk hoeveel er door dit kleine bootje gevangen zijn, honderden! En wat een stank, walgelijk werk moet dat zijn, en zwaar werk. Daarna het stadje in, waar we zovele leuke winkeltjes vinden, onder andere Mm Gosselin, echt een ouderwetse kruidenier met befaamde naam die alles verkoopt, van zeepwaren, huishoudelijke spullen, tot groente, kaas & wijn, allemaal vers en kwalitatief goed. We gaan er twee keer heen om allemaal leuke kado’s te kopen, zulke leuke ideeën die we er opdoen.

Monique slaat haar slag in kleurrijke kleding winkel (alles 50% korting) en koopt 9 kledingstukken voor minder dan 140 euro. Blij mee, jurkjes, wuivende rokken, leuk. Bij n slager kopen we bijzonder vlees, brochette au canard, brochette au caille (kwartel), cote d’agneau, dus gaan we die avond weer aan de bbq. Wat kunnen we toch enorm genieten van die avonden aan boord in onze kuip, lekker buiten zitten, om ons heen kijken, lekker eten, rood wijntje erbij, kasplank (met gezouten boter) toe. Vaak is dit een avondvullend programma. Wat kletsen, koffie toe, cognacje soms, pure chocola met pistache, tja, dan is t zo 23 uur en valt Mq meestal vanzelf in slaap. Dit soort avonden vervelen nooit. Nadeel is dat we veel eten, weinig bewegen, met gevulde maag gaan slapen. En tja, Pieters lijf verwerkt dat gewoon, maar bij Mq groeit er zo’n warm zacht Normandisch zwembandje…..

Zaterdag schijnt er een fantastisch leuke markt in St Vaast te zijn die je niet mag missen, wij er dus heen. Om half tien lopen we tussen de vele kramen door die dwars door het stadje als een lint zijn neergezet. De rook van honderden gebraden worsten hangt er als een deken overheen. Leuke sfeer, iedereen verkoopt wat hij/zij heeft, soms 1 tafeltje met jam en snijbonen. Mq slaat haar slag bij een kralen kraam, zo blij als een kind

Pieter zoekt taartstukken uit en met volle tassen komen we weer aan boord. Nog steeds te veel wind om voor anker te gaan, dus blijven we mooi liggen. We schrobben heel het dek weer eens met zout water, prachtig hoe het er de volgende dag bijligt, met zo’n mooie rode gloed. We zijn zo trots op onze stoere boot, mooie dame. Bizarre ontdekking dat we de naam van ons schip – Déesse- hier zovaak moeten spellen, hallo, het is toch zeker frans?? Wat leuk is te vermelden, is dat St Vaast bekend staat om zn oesterkwekerij. Bij laag water staan vele oesterbedden droog, je kunt er gewoon tussendoor lopen. Bij hoog water ze je er niets me van het lijkt het een gewoon strand met gewone zee ervoor. Die zaterdag avond gaan we lekker uit eten. Pieter bestelt oesters uit St Vaast en ze zijn echt lekker, vlezig en groot. Mq krijgt een hele krab op haar bord en was dus een half uur bezig met haar voorgerecht. Leuk, vis eten in zo’n plaatsje. De rog en mosselen als hoofdgerecht pasten dus perfect in het plaatje.

Zondag 22 augustus. We beginnen alvast met de terugtocht. Om 7.30 uur varen we St Vaast uit, vrijwel windstil, dus uiteindelijk bijna heel de dag de motor bijgehad op vlakke zee, heerlijk ontspannen om t lezen en te luieren. Wat ons bezighoudt is de naderende depressie die steeds duidelijker vorm krijgt op de weerkaarten. We besluiten daarom Fecamp te gebruiken als beschutte haven, waar we om 20 uur dan ook binnenvaren, nog steeds geen wind. Weer gaan we uit eten aan de kop van de haven, salade Perigourdine met zalige eendenlever, en eend met calvados geflambeerd. Wat zitten we daar weer leuk. Als we om middernacht gaan slapen is er nog steeds geen wind, maar bij het ontwaken om 8 uur die morgen fluit de wind door het tuig en rukt de boot in de lijnen, 5 a 6 beaufort met uitschieters naar de 7, blij dat we hier liggen. We besluiten de storm te laten passeren en zullen dinsdag pas weer verder gaan, op weg naar huis.

Dinsdag 31 augustus. We zijn inmiddels alweer een paar dagen thuis. We kijken terug op een bijzondere thuisreis.

Zoals gezegd maandag nog lekker in Fecamp gebleven, dat blijft voor ons een bijzondere plek. Fluitende wind om de oren, een goede beslissing om binnen te blijven. Heerlijke vakantiedag aan boord, lezen en kletsen, wandelingetje langs de krijtrotsen. ’s Avonds weer uit eten, een leuk plekje maar het eten viel enorm tegen. Die nacht forse deining in de haven, onrustige nacht daardoor, slecht geslapen ondanks rubberen veren aan de landvasten. Dinsdag vertrekken we, met mooi weerbericht: ZW-W 4-5, later 5-6. Op de gribfiles lijkt er noordelijk toch wat meer wind, en die krijgen we ook. Na een ontspannen begin, gaat het steeds harder waaien, uiteindelijk 30 en enige tijd 35 knopen ware wind. Gelukkig uit ruime richting. Met 2 riffen in het grootzeil en een stukje genua stuiven we over het kanaal. We kruisen de shippinglines geraffineerd. Daarvoor moeten we oploeven en komt het derde rif erbij. We verbazen ons over de snelheden, tot 9 knopen over de grond. We lijken 24 uur lang geen stroom tegen te hebben. Later blijkt het log te weinig aan te geven. De gemeten snelheden door het water (tot 9.4) waren in werkelijkheid dus nog hoger (> 10,5) !!

We zijn enorm trots op ons schip, ze laat de enorme golven keurig onder zich doorlopen. Slechts 1x loopt ze uit het roer. We komen tot weinig, zijn onder de indruk van de zee en trots dat we windkracht 8 goed aankunnen. Ook eten koken en eten lukt heel aardig. Na 24 uur hebben we 130 mijl op de teller, in werkelijkheid moet het dan circa 155 mijl zijn. De zon doet aardig haar best die eerste dag, daardoor is de harde wind veel beter te verdragen. De volgende dag komen de wolken en neemt de wind sterk af. De motor gaat aan en we houden goede voortgang. Opvallend hoe snel de zee in heftigheid afneemt, als de wind gaat liggen. De tweede nacht neemt de wind weer toe, nu uit zuidwest, met ook regen. We komen fantastisch uit met het tij en 1 uur na de kentering scheuren we om 6 uur langs Den Helder. We schutten in ons eentje en het laatste stuk varen we in de stromende regen. Donderdagochtend, 10.15 uur, exact 48 uur na vertrek uit Fecamp, liggen we weer in onze eigen box, ook dit keer legt Monique onze boot feilloos aan. 260 mijl op het log, dit zullen er dus wel 290 zijn geweest. Wat een snelheid. Ondanks prima wachten waarin we allebei goed geslapen hebben, zijn we toch wel moe en we slapen tot 16 uur. Daarna naar de sauna in Hoorn. Vrijdag maken we schoon schip. We kijken terug op een heerlijke ontspannen vakantietijd waarin we nooit een gehaast gevoel hadden, steeds de overtuiging makkelijk terug te kunnen. Bijzondere ervaringen, met name in Honfleur en St Vaast, geweldig mooie golfbanen bezocht, lekker gefietst, vooral lekker veel tijd voor onszelf. Trots op onze boot en onszelf, bij windkracht 8 en een goed opgebouwde terugreis met voldoende nachtrust. Nee, het verveelt ons niet, het smaakt zo naar meer! Volgende keer graag weer wat meer in de vrije natuur, zoals we dat in Scandinavië kennen.

Vrijdagavond heerlijk ons eigen bed thuis ingedoken, waar Monique de volgende ochtend vroeg met een schok wakker schrikt, ze heeft onze partnerringen weggegooid…… maar dit verhaal is voor bij en goed glas wijn.