Zaterdagochtend 11 juni hebben we Kirsten en Guus op het vliegveld achtergelaten, net nadat ze hadden vernomen dat hun vlucht gecancelled was tgv de mist. Balen natuurlijk, maar we moesten de huurauto terugbrengen, dus namen we maar afscheid met de woorden dat ze altijd weer welkom waren om aan boord te komen slapen. Guus hield ons in de loop van de dag op de hoogte: ze moesten hals over kop naar Pico per bus en ferry, want het vliegveld daar had minder last van de hardnekkige mist. In de late avond kwam de verlossende mail: aan het boarden voor de vlucht naar Lissabon. Uiteindelijk kwamen ze zondag begin van de middag aan op Schiphol, een dag later dan verwacht, maar veilig thuis gelukkig. Ondanks hun tegenslag, hadden we zelf een erg leuke dag in Horta, samen met de crew van Sirena. Als we samenzijn lijkt het steeds alsof we elkaar al jarenlang kennen, het is zo vertrouwd. Na een wandeling gaan we lekker samen uit lunchen. Later op de dag treffen we ook nog andere zeilers bij café Peter Sport en we gaan met z’n allen naar de laatste avond van het festival in de haven.

Zondagochtend klaart Pieters ons uit bij de autoriteiten uit, we zijn vrij om te gaan. De hele dag hangt er een dikke mist, prima weer om binnen te zitten en foto’s uit te zoeken. Zondagavond nog een laatste rondje door het stadje Horta waarbij we mooie foto’s maken van de muurschilderingen.

Maandagochtend vertrekken we in alle vroegte, nog voor zeven uur varen we onder zeil de grote havenkom uit. We waren er aan toe om verder te gaan. Horta gaat nog schuil onder een dikke laag mist, maar naarmate we ons verder verwijderen, lost de mist om ons heen op. Sterker nog, Pico leek vanaf Faial in dikke mist gehuld te zijn, zoals de voorgaande dagen, maar als we eenmaal langszij varen, zien we dat de zon er volop schijnt en heel de vulkaan is van basis tot top zichtbaar! De eerste uren moeten we motoren, dan zeilen we even. Weer een paar uur met motor erbij in verband met de windschaduw van de vulkaan. Maar als we bij het eind van Sao Jorge zijn varen we heerlijk tot en met de haven van Angra do Heroismo, de hoofdstad van eiland Terceira, een tocht van in totaal zo’n 70 zeemijl. Aankomst in de haven van Angra is betoverend, tegen de staalblauwe lucht steken de frisgeverfde kerktorens fraai af. Dezelfde avond maken we nog een wandeling door dit prachtige stadje, wat duidelijk bezig is met het naderende festival. Alle huizen en kozijnen zitten fraai in de verf of lak, je kunt de geur van drogende verf nog ruiken door de straten. Wat een sfeertje heerst er hier! Overal terrasjes, overal restaurantjes en blije mensen, overal bloembakken en net verzorgde gevels. We eten een fantastische chateaubriand en slapen als twee rozen die nacht. Dinsdag verkennen we de stad, we bezoeken de botanische tuin en heel wat kerken. Overal zijn de mensen zo aardig, de geven ons informatie, laten uit eigen beweging dingen aan ons zien, zijn duidelijk trots op hun stad. Het is voor het eerst sinds we in de Azoren zijn stralend zomerweer, strakblauwe lucht, felle zon en aangenaam droog en warm. Alles ligt dan ook aan dek te drogen terwijl wij de stad verkennen. De was is gedaan en ’s avonds voelt de Déesse weer droog en schoon. We gaan op advies van de aardige havenmeester eten in een tentje wat favoriet is bij de locals, en stukje lopen vanaf de haven. En hij had gelijk: het is er hartstikke vol, en niet alleen omdat Portugal die avond voetbalt tegen IJsland, maar omdat het eten er erg goed is. Op advies van een alleraardigste serveerster bestellen we twee lokale gerechten die voortreffelijk zijn en ook de fles wijn die ze ons aanraadt is prima. Na een royale maaltijd moeten we dertig euro afrekenen, ongelooflijk voor deze kwaliteit!

Vandaag hebben we een auto gehuurd. Nou ja, een auto??? Een smart! Wat een grappig karretje, we scheuren er heel het eiland mee rond, over kleine bergweggetjes en langs de kustlijn en met moeite kunnen we er aan het eind van de dag 3 liter benzine in krijgen. Terceira is prachtig! Weer die karakteristieke steile kusten en met oude muren afgegrensde weilandjes. Overal dikke en hoge hagen van bloeiende hortensia’s in alle denkbare kleuren. We stoppen op talloze plekken, drinken koffie bij een badplaats, bezoeken de lokale kaasmakerij. We lunchen op een niet-toeristisch plekje, rijden door naar de grotten waar we even een bezoek aan brengen. Wauw, die bleken veel mooier dan ik had gedacht, indrukwekkend, al die lavaformaties en minerale afzettingen, wat een ruimtes zo diep onder de grond.

In de namiddag komen we weer aan boord en kijken nogmaals naar het weer. Onze vrienden van Iona en Gallinago zijn al twee dagen onderweg, de Anke Sophie is ook al vertrokken. Anderen wachten nog een paar dagen. En wij besluiten dat komende donderdag toch echt de beste mogelijkheid is voor ons vertrek. De eerste dagen moeten we wat motoren, daarna drie dagen met goede wind. Maar zoals de voorspellingen nu zijn, krijgen we daarna te maken met een uitgebreid hoge drukgebied wat voor ons betekent: weinig wind. Maar goed, dan hebben we de eerste duw in de goede richting al te pakken. Misschien dat de tweede helft een stuk langzamer zal gaan, maar we zijn maar liever onderweg dan dat we hier moeten wachten op betere vooruitzichten die er voorlopig niet lijken te gaan komen. Afwachten dus maar hoe het beeld zich zal ontwikkelen.

Ondertussen lopen we allebei een beetje met onze ziel onder de arm. We hebben last van een melancholieke stemming, realiseren ons zo goed dat er een eind gaat komen aan ons fantastische avontuur. Hoewel we er allebei zin in hebben om naar huis te gaan, weer dichtbij onze lieve familie en vrienden te zijn en zin hebben om aan het werk te gaan, het blijft een schrijnend gevoel dat we afscheid moeten gaan nemen van dit zeilende leven vol vrijheid en avontuur.  Het zal wel even duren voor dit gevoel een plekje vindt.

Nu richten we ons maar even lekker op vertrekklaar maken. Vandaag verse groenten en fruit ingekocht, de boot is weer goed gevuld met voorraad om een aangename tocht te gaan hebben. Morgenvroeg uitklaren, watertanks vullen en de huurauto terugbrengen. Nog even zwaaien naar deze prachtige stad en dan de zee weer op, de laatste serieuze tocht voor we in Nederland gaan aankomen.