Woensdag 11 mei, dag 10: Alweer een rustige dag. We vieren dat we over de helft zijn. We zeilen met de wind in de rug, “wing on wing”, in het Nederlands ook wel “melkmeisje” genoemd, het grootzeil aan de ene kant, de uitgeboomde genua aan de andere kant. Wij zetten er, tegen het rollen, nog een strakke fok tussenin. Het is voor ons een beproefd recept, zo hebben we op alle passaatwinden heel comfortabel gevaren. Maar we weten dat het zal gaan veranderen. Dagelijks downloaden we niet alleen de gribfiles (kaarten met een raster van windpijlen), maar ook de officiele tekst-weerberichten voor ons gebied: Met-area IV, oftewel de westelijke Noord-Atlantic. Hierin worden alle hoge- en lage-drukgebieden beschreven en is er een weersverwachting (wind en golven) voor 48 uur. Vandaag geeft Met-4 voor het eerst een “gale-warning” in de omgeving van 2 lage drukgebieden, waarvan de kern weliswaar op afstand ligt, maar met toch harde wind bij ons in de buurt. We besluiten deze berichten nu twee keer per dag te downloaden, in plaats van eenmaal daags.
Donderdag 12 mei, dag 11: Het begint al ‘s nachts. Toenemende wind en buien. We verminderen meerdere keren het zeiloppervlak, naar uiteindelijk twee riffen in het grootzeil en de genua op de kleinste stand. Met-4 kondigt 2 nieuwe lage-drukgebieden aan en de gebieden met gale-warning breiden uit. Voor het eerst geldt er nu ook een “storm-warning”. Nou klonk “gale” mij altijd heftiger in de oren dan “storm”, maar dat blijkt dus andersom te zijn. De echte storm (met windsnelheden tot 50 knopen (windkracht 10) zit een stuk noordelijker, maar voor ons gebied geldt een verwachting van 25-35 knopen, nog altijd “gale-force”. Ondanks sterk gereefde zeilen maken we mooie snelheden en we hebben ook nog eens stroom mee, waardoor we deze dag 157 mijl afleggen. Dat is goed voor het moraal. We zetten onze kuiptent op, om de meeste regen uit de kuip te houden.
Vrijdag 13 mei, dag 12: We zijn niet bijgelovig en ik realiseer me ook nu bij het schrijven pas dat onze dag 12 voor veel mensen vrijdag de 13e was. We lachen er samen om. Maar onder cruisers komt heel wat bijgeloof voor. We hebben er veel ontmoet die nooit op een vrijdag zullen uitvaren bijvoorbeeld.
‘s Nachts passeert een koufront, waarbij de wind ruimt en daarna afneemt. We gijpen en zetten wat meer zeil. Met-4 beschrijft een hele trein van lage-drukgebieden, die allemaal ten noorden van ons langs trekken. Een ervan diept sterk uit en gaat zelfs bij ons, al ligt de kern 900 mijl noordelijker, voor wind boven de 30 knopen zorgen. We kiezen onze koers zo dat we in ieder geval niet veel dichter bij het laag gaan komen. In de loop van de dag registreert de windmeter inderdaad lange periodes met wind boven de 30 knopen. We zeilen over stuurboord, met het derde rif in het grootzeil en alleen de werkfok; de genua is helemaal ingerold. Dat hebben we in deze drie jaar nog maar 2 keer eerder hoeven doen, een derde rif in het grootzeil. Maar met het zonnetje erbij voelt het prima. De boot is mooi in balans, de windvaan stuurinrichting kan het prima aan. De golven zijn hoog, maar de bewegingen van de boot zijn rustig. Op dat soort momenten zitten we samen in de kuip, lekker trots te wezen op ons schip en op onszelf. Tot vergroting van ons plezier komt een grote groep dolfijnen spelen in onze boeggolf.
Inmiddels is het tropische er wel helemaal af. Zaten we een week geleden nog dag en nacht in onderbroek en bikini, en was ‘s nachts zelfs een lakentje teveel, nu zijn we gehuld in lange broek en fleecetrui, en slapen we onder een dekbed. Wat konden wij de tropische omstandigheden goed aan. We missen het nu al.
Zaterdag 14 mei, dag 13: ‘s Nachts passeert opnieuw een koufront, ditmaal van die stormdepressie. Indrukwekkend om dit soort natuurverschijnselen midden op zee mee te maken. Je ziet het front, een brede wolkenband van achter naderen. De radar toont regen, dit keer slechts in een smalle strook. En in een mum van tijd ruimt de wind 90 graden. De boot draait ook, omdat de windvaan stuurinrichting de boot op een constante hoek met de wind houdt. We passen de koers van de boot aan en stellen de zeilvoering bij. De wind blijft nog een uur of 2 stevig, maar neemt dan snel af. De inmiddels volledig bewolkte hemel breekt langzaam open en in de middag varen we weer als vanouds, melkmeisje onder vol tuig, en met de zon in de kuip. De motor moet zelfs een paar uur bij omdat de wind vrijwel wegvalt. Indrukwekkend, slechts een paar uur geleden hadden we nog windkracht 7.
Inmiddels zijn alle lage-drukgebieden naar het noorden opgeschoven. We komen weer meer onder de invloed van het Azoren-hoog. We zitten er iets te dichtbij, daarom hebben we zo weinig wind. We koersen vanaf nu dus eerst meer naar het noorden, voordat we naar ons doel, meer oost, afbuigen. Natuurlijk straks nog wel weer even de Met-4 lezen of er toch niet weer…….