In de afgelopen weken heeft Pieter regelmatig de weerpatronen op de Noord-Atlantische oceaan bekeken. We hadden ooit bedacht dat we rond 1 mei wilden vertrekken naar de Azoren, maar vele zeilers lieten ons weten dat dat relatief vroeg in het jaar zou zijn. Het weer zou zich dan nog niet gesetteld hebben met kans op voorjaarsstormen op het traject. Eventueel zouden we dus een of twee weken langer moeten wachten op een gunstig weerwindow. Echter, de laatste week werd het steeds duidelijker dat er wel degelijk een mooi weerwindow aan zat te komen en dat vertrek op 1 mei helemaal zo slecht niet zou zijn. Bij wat rondvragen bij bevriende schepen, bleken meerdere hetzelfde plan te hebben. Daarom varen we op 29 april met Xander, Marina en de jongens terug naar Jolly Harbour om daar afscheid van elkaar te nemen, omdat dit voor ons een perfect vertrekpunt is. Tijdens een lunch op de kant genieten we met z’n zessen nog even na: wat hebben we samen toch een heerlijke week achter de rug. We zijn ook wel een beetje trots op het feit dat het zelfs met 6 man zo goed ging aan boord.
Na hun vertrek gaan we meteen aan de slag: we hebben best nog wat te regelen en het is al vrijdagmiddag. Gasfles weggebracht, wat een service dat hij zondag om 11 uur gevuld afgehaald kan worden. Ook de was-juf doet extra haar best en vrijdagavond zijn twee tassen was weer fris en gedroogd. Zaterdag kunnen we uitklaren, een bizar gebeuren waar we anderhalf uur mee bezig zijn, drie kleine kantoortjes naast elkaar waarin je een soort stoelendans moet houden tussen drie onvriendelijke ambtenaren, deurtje in en weer uit en dat zo’n 6 keer, deze dans voeren we samen met 5 andere koppels die ook gaan vertrekken op 1 mei. Tussen alle bezigheden op de kant door maken we het schip vaarklaar. Dat betekent de kayak schoonmaken en laten drogen, de dinghy wegbergen, paddleboard opbergen, watertanks vullen, buitenboord motor zoet doorspoelen. Pieter checkt de verstaging en smeert alle bewegende delen. Ik haal vers fruit en groenten bij de beste supermarkt van heel Antigua, op nog geen tweehonderd meter van de boot vandaan. Zeilpakken hangen weer voor het grijpen, bedden zijn gedekt. En dit alles bij zo’n 32 graden in de vrijwel windstille haven, pffff. Gelukkig is er op 200 meter afstand een prachtig zoetwater zwembad waar we twee keer een duik in kunnen nemen. ‘s Avonds trakteren we ons zelf op een etentje aan de kant, om zo afscheid te nemen van 6 prachtige weken in de Carieb. Wat hebben we hier een geweldige tijd gehad, volop gekleurd door al het bezoek wat we hebben gehad. Juist door onze gasten lukte het ons zelf ook om echt een vakantiegevoel te hebben. We hebben nog niet eerder zo veel gezwommen, gesnorkeld en gebruik gemaakt van de opblaasbare toys aan boord. Heerlijke gesprekken gehad, samen lekker gegeten en ervan genoten onze dierbaren zo intens te zien genieten van het boordleven in de Carieb. Zoals Cora al zei: zo’n belevenis kun je niet boeken!

Zondag 1 mei, dag 0: Tegelijk met ons varen er vandaag 13 boten met Scandinavische crews uit richting Azoren, altijd fijn om te weten dat je niet de enige bent die besloten heeft om te gaan. Iedereen is dus bezig de boot vertrekklaar te maken. We doen de laatste boodschappen (halen nog een traytje Carieb-bier om straks op de koude Azoren het Caribisch zonnetje nog een beetje te kunnen voelen). De laatste mails, de laatste zakelijke dingetjes, de laatste kleine klusjes en de gasfles nog opgehaald. Rond 13 uur zijn we klaar om te gaan. We zitten net te overleggen hoe we de box uit zullen varen, hmmm, een paar extra handen aan wal zou wel fijn zijn. Op dat moment komen Daniel en Menno aangerend, met Xander en Marina in hun kielzog! Jeeee, wat leuk en wat een perfecte timing! De laatste knuffels en dan helpen ze ons met uitvaren, zo leuk om echt uitgezwaaid te worden, nog heel lang zien we ze met z’n vieren op de steiger staan. We ronden Braveheart, een prachtige J-klasser, die aan de kop van onze steiger ligt. Ze is helemaal ingepakt. Nee, die vaart niet op eigen kiel terug naar Europa, maar gaat als deklast op een vrachtschip, samen met nog een aantal jachten uit de haven, waarvan de eigenaren niet de tijd of de moed hebben om zelf deze tocht te ondernemen. Met een grote smile op onze gezichten die er de rest van de dag niet meer afgaat, varen we Jolly Harbour uit, weg van Antigua, de grote oceaan weer op. We zijn op weg naar de Azoren!
Na vertrek was het nog even oppassen voor wat ondieptes rond het eiland. Daarna konden we met een hoog aandewindse koers tussen Antigua en Barbuda doorvaren op een vlakke zee. Na het vallen van de nacht zien we nog lang het lichtschijnsel van Barbuda voor het echt donker wordt. Over vijf dagen is het nieuwe maan, de eerste helft van de tocht zal er dus een zijn van donkere nachten.

Maandag 2 mei, dag 1: Na een prima eerste nacht varen we met 40 graden een aandewindse koers bij 12 knopen wind op een vlakke zee. Wat een ontspannen start. Om half negen in de ochtend gaat de vislijn uit en nog geen half uur later ligt er een 6 kilo zware mahimahi op het achterdek, we kunnen het nog! Het is warm en drukkend weer. Wat windshifts door buien, maar zelf varen we er tussendoor. We genieten nog maar even extra van dit warme bikini-weer, zeker nu we net in een mail van de Anke-Sophie lazen dat het 16 graden is op de Azoren, brrrrr. Weer een rustige nacht voor de boeg. 12 knopen wind uit het noordoosten, we varen pal naar het noorden, nog steeds aan de wind. We genieten van een prachtige sterrenhemel, met Mars felrood in het oosten, met Saturnus er visueel vlakbij en Jupiter hoog boven ons. Het water is vol fluoriserende algen. Op drie mijl afstand vaart een zeilboot, heel de nacht varen we samen op en zien zijn rustgevende groene toplichtje naast ons.

Dinsdag 3 mei, dag 2: Een zonovergoten ochtend. Zelfde windrichting en -sterkte als gisteren. Om 8 uur zie ik een dolfijn uit het water omhoogspringen. Hij zwemt helemaal in z’n uppie eventjes met ons mee. Pieter zit in gesprek met andere zeilers, we doen mee met drie radio-netjes, verspreid over de dag. Ik voel me goed, geen last van zeeziekte. Ik heb dan al een boek uitgelezen, de oude kranten die Mieke nog meebracht zijn eindelijk uitgeplozen en het eerste visgerecht als middagmaal is een feit. Door het warme weer moeten groenten en fruit goed in de gaten worden gehouden. De kiwi’s beginnen te snel te rijpen en de boontjes begonnen al te rotten in de koelkast, terwijl ze eergisteren nog zo fris waren. ‘s Avonds eten we tosti’s met echte Nederlandse kaas en kijken 2 afleveringen van Homeland. Wauw, dat hebben we nog nooit eerder gedaan, varend serietjes kijken. Om 22.30 uur is er een windshift, ipv naar het noorden varen we nu meer richting doel. Ons plan is om met een grote noordelijke boog naar Flores te varen.

Woensdag 4 mei, dag 3: Weer een zonnige dag en nog steeds erg warm. De wind ruimt wat verder en we kunnen de schoten wat meer vieren. Met een knik in de schoot varen we richting doel. Vandaag zijn we begonnen met het lezen in de grote stapel nieuwe tijdschriften. In de avond neemt de wind toe en trekken we het tweede rif in het grootzeil. We rollen de fok wat meer in en varen de donkere nacht in. Twee vissersboten houden ons even bezig in de nacht, verder is het rustig qua scheepvaart. De zee is duidelijk bonkiger geworden.

Donderdag 5 mei, dag 4: Pieter haalt weer wat gribfiles binnen. Het grote plaatje is elke dag anders, dus wat dat betreft zal het afwachten worden hoe het weer zich gaat ontwikkelen, maar we zien ieder geval geen grote problemen in de vooruitzichten. We bespreken onze tactiek. Vandaag heel de dag 15 knopen wind, steeds meer ruimend, inmiddels oost-zuid-oost. We hebben de hele dag een koers van 40 graden aan gehouden. Morgen en overmorgen wordt er meer wind voorspeld, tot 25 knopen. Omdat we veel hoogte hebben gewonnen in de afgelopen dagen, kunnen we als het meer gaat waaien veel afvallen tot een pal-noordelijke koers, zodat het ondanks de harde wind comfortabele zal zijn. Als de wind daarna gaat afnemen, sturen we weer op het doel af. De zee is nu oncomfortabel hoekig met golven uit meerdere richtingen. Maar desondanks hebben we het fijn aan boord. Mijn merino-wollen sjaal is bijna af (voor het eerst met ajourpatroon, een doorbraak!), we lezen lekker, genieten van een sundowner en eten weer lekker van de vis. Fijn dat we ondanks de aandewindse koers van de afgelopen dagen toch zo lekker slapen en overdag allebei in staat zijn bezig te zijn met hobby’s en lezen. Dat had ik van te voren niet gedacht. Heerlijk om weer op pad te zijn. We hebben zin in de tijd op de Azoren, heel leuk dat Guus en Kirsten ons daar komen opzoeken. We hebben ook steeds meer zin om thuis te komen, ons weer te settelen en aan het werk te gaan, zeker nu het ernaar uit ziet dat we allebei weer een baan hebben per 1 augustus. En wat een heerlijk vooruitzicht dat we ons werkende leven kunnen gaan opstarten vanuit het huis van Ton en Toos in Leiden, waar we in juli en augustus mogen wonen omdat ons eigen appartement dan nog verhuurd is!