Inmiddels zijn bij de vorige verslagen op zee de foto’s toegevoegd.

Zondag 15 mei, dag 14: Het is een stralende eerste Pinksterdag. Geen wolkje aan de lucht, maar wel fris. Met een fleece aan zitten we in de kuip. Vandaag is het 1 jaar geleden dat we vertrokken uit Nieuw Zeeland, leuk om een tekstje te schrijven met een terugblik over dat jaar met de getallen erbij, zie vorig verslag. Gisteren in de middag viel de wind een tijdje helemaal weg, zodat we gedurende vijf uur de motor erbij moesten zetten. Vandaag is het ook licht weer, maar we hebben een mooie snelheid en een knoop stroom mee help daar prima bij. We genieten van deze rustige dag op zee en lezen ons zoveelste boek, heerlijk. Echt koude handen en voeten, dus vannacht voor het eerst een kruik mee in bed genomen. 134 mijl afgelegd.

 

Maandag 16 mei, dag 15: Rustige nacht, hoewel de wind toenam zodat er om 2.30 uur een tweede rif moest worden gezet. Vandaag is het weer zonnig en koud, Pieter heeft zn thermobroek aangetrokken, ik mn fleecebroek en bodywarmer. Het ziet ernaar uit dat we woensdag gaan aankomen. Heel de dag houden we 15 knopen wind van achteren, ontspannen zeilen met goede voortgang. Weer hangt de vislijn de hele dag uit zonder succes. Waarschijnlijk is de temperatuur van het water te laag geworden voor mahimahi en tonijn. Ook de andere boten halen niets binnen. We leggen 143 mijl af vandaag. De nacht is wolkeloos, het maanlicht zilver en weer geen enkele boot aan de horizon.

 

Dinsdag 17 mei, dag 16:  In de ochtend gegijpt, nu recht richting doel. Nog 1 etmaal te gaan. Weer zonnig vandaag en minder wind. De hele dag varen we met zo’n 3 tot 4 knopen en we vinden het prima! Veel sneller willen we ook niet gaan, want we willen bij daglicht aankomen op de bestemming. We realiseren ons dat dit het einde is van een langere oceaanoversteek. Hierna nog een dag of 9 tot naar de Engelse kust en dan zijn we bijna thuis. Deze wetenschap stemt wat weemoedig en vooral Pieter probeert alle indrukken nog goed in zich op te slaan. Urenlang kan hij mijmerend over de oceaan uitkijken, ohh, wat zal hij dit bestaan gaan missen. Weer komt er een groep dolfijnen rond de boeg spelen, deze keer zijn het common dolpfins, en ze zijn prachtig getekend met witte buiken, zwarte bovenzijde en zilveren achterkant. De laatste week zagen we bijna dagelijks dolfijnen rond de boot, dit blijft altijd zo’n welkome onderbreking van een dag. Prachtbeesten! We genieten van een mooie sunset en gaan een rustige nacht tegemoet. Vandaag slechts 117 mijl.

Goed kijken naar onderstaande foto: land in zicht!

 

Woensdag 18 mei, dag 17: Om half vijf ’s ochtends land in zicht! Een half uur later visalarm, maar nog voor het gevecht kan beginnen weet de vis zich te onthaken, jammer! We genieten nog even extra van de laatste uurtjes op zee. Flores ontvouwt zijn geheimen steeds meer en we zien een hoog en groen eiland voor ons, dat belooft wat. De wind accelereert nog even flink als we de zuidelijke punt ronden en dan varen we de kleine baai voor de haven in. Nog even spannend om in zo’n nauwe baai de zeilen te laten zakken in 25 knopen wind met de rotsen vervaarlijk dichtbij. We varen de nauwe opening van de haven binnen en leggen vast aan de visitorspontoon. Om 12.45 uur zijn we er, lokale tijd 14.45 uur. Hoera! De bubbels worden meteen geopend en de aankomstfoto’s zijn een feit. We zijn op de Azoren, weer terug in Europa! Meteen bellen we met de mobiele telefoon naar huis, 15 cent per minuut! Hahaha.

Uiteindelijk zijn we 16 dagen, 21 uur en 15 minuten onderweg geweest. We hebben 2309 mijl afgelegd en 6.8 uur gemotord. Wat een fantastische tocht!

  

 

Kleine nabeschouwing: We realiseren ons dat we ongelooflijk geluk hebben gehad dat we dit weerwindow vanaf 1 mei meteen hebben gekozen voor vertrek, eigenlijk wat eerder dan we hadden gedacht. We hebben een geweldige tocht gehad, drie dagen pittige wind tot 30 knopen, maar verder heel ontspannen zeilen. We zijn niet in windstiltes terecht gekomen wat heel goed zou kunnen op dit traject en hebben de motor dus nauwelijks hoeven gebruiken, 1 dag vijf uren en twee keer een kwartier bij strijken en hijsen van de genua. En bij vertrek en aankomst natuurlijk. Bijna altijd zon op twee regenachtige dagen na. Geen grote problemen, alleen de naad gescheurd van de genua, die we prima konden repareren.

Pieter hield het weer goed in de gaten. Tijdens onze oversteek zijn er vier depressies hoog in het noorden langsgetrokken, waar wij alleen wat hogere deining en een paar dagen meer wind van meekregen. Maar, wat ik nog niet heb beschreven, de weerpatronen hoe die zich de laatste paar dagen ontwikkelen, zien er dramatisch uit. Er komen in hoog tempo twee depressies vlak na elkaar aan, die zich veel zuidelijker verplaatsen, net noord van de Azoren zullen passeren. Vooral de eerste is een flink uitgediepte depressie, waar minstens 50 knopen wind rond de kern wordt voorspeld met invloed tot meer dan 1000 mijl naar het zuiden. Op dit moment zijn we in afwachting van deze depressie, waarbij we kunnen rekenen op veel regen, 40 knopen wind en golven tot 7 meter hoogte. Maar wij liggen veilig in de marina, die goede bescherming tegen de wind biedt. We zullen ongetwijfeld de deining wel voelen met al het oncomfortabele geruk aan de lijnen wat daarbij hoort. Maar onze gedachten gaan uit naar onze vrienden op zee, onder andere de Sirena, Pélagie en Superted, die dit slechte weer over zich heen gaan krijgen. Veel boten varen al een paar dagen zuidwaarts om zover mogelijk van de depressie vandaan te komen. Die depressies ontwikkelen zich aan de oostzijde van Amerika en gaan dan is razend tempo naar het oosten. Eerst is er nog niets zichtbaar op de weerkaarten en vier dagen later kun je er al middenin zitten. Deze nare jongens laten zich slecht voorspellen. Wat hebben wij dan toch geluk gehad dat ons dit onderweg niet is overkomen. Toch houden we ook nu de weerberichten goed in de gaten, want als de wind onverhoopt naar de noordoostelijke hoek draait, dan moeten we met z’n allen de haven meteen gaan verlaten, want dan komt er zoveel deining binnen dat het gevaarlijk is om hier te blijven. Misschien dat we voor komende zondag wel een auto gaan huren om langs de westkust van Flores te rijden, want met heftige wind en zulke hoge golven zal het uitzicht langs die steile kustlijn wel spectaculair zijn.