Op vrijdagmiddag 1 april word ik om half vijf van het vliegveld in Fort de France gehaald door Pieter. Monique zwaait Hella nog even uit en voegt zich al snel bij ons. Wat leuk om hen weer te zien! We rijden in de huurauto naar een parkeerplaats dichtbij de boot en lopen eerst even het plaatsje in, zodat ik, na een dag reizen, een indruk heb waar ik eigenlijk ben. We bekijken de bieb, een buiten-foto-tentoonstelling en een mix aan gebouwen en gaan dan aan boord. Na een drankje en een lekkere maaltijd ga ik vroeg het bed in.

De volgende ochtend staan we om 6 uur op: de huurauto moet om 11 uur terug zijn dus als we vroeg vertrekken, kunnen we nog wat van dit deel van het eiland zien. We nemen de N3 het binnenland in, een goed geasfalteerde, bochtige weg met veel hoogteverschillen. We rijden via een kerk die op de Sacre Coeur zou lijken naar de Montagne Pelée, waar we op het uitzichtspunt L’Aileron de meegenomen koffie drinken. Het is bewolkt en fris! We dalen weer af, bezoeken een kerk waar vooral de mooie bloemstukken opvallen en rijden dan naar Jardin Balata, een werkelijk prachtige botanische tuin. We zien schitterende varens, palmbomen, exotische bloemen maar ook kolibries. Er is een pad in de boomtoppen (wiebelig!) en er zijn vijvers met waterlelies. Bijzonder dat hier buiten planten groeien en bloeien die wij in Nederland als kamerplant in de vensterbank zetten!

We zijn op tijd terug bij de autoverhuur, klaren uit en varen na de lunch naar het noorden. Een heerlijke zeiltocht, rustig water, steeds de kunstlijn volgend. We leggen aan in een mooie baai bij St. Pierre, waar Pieter en Monique al eerder met Hella waren. We zwemmen en barbecueën en genieten van de zon.

Op zondagochtend lopen Pieter en ik een rondje door St. Pierre, kopen sla en vers stokbrood en zien een stampvolle kerk waar de hele gemeenschap uit volle borst met het koor meezingt. Weer aan boord wordt de Déesse zeilklaar gemaakt en maak ik me op voor mijn eerste zeilervaring op open zee. De wind is mooi stabiel, windkracht 5, de golven zijn wat hoekig maar ik kan er gelukkig prima tegen en geniet van het machtige gevoel: zeilen op de oceaan, zon en wind door mijn haren en Martinique dat steeds kleiner wordt en Dominica dat steeds dichter bij komt en letterlijk meer vorm en reliëf krijgt. We zeilen zo’n zeven uur. Het is niet heel comfortabel, de boot schudt behoorlijk, het valt (voor mij) niet mee om de limonade in de glazen te schenken en ik stoot mijn heup behoorlijk, maar Pieter en Monique bewegen zich veel makkelijker, bedienen de boot, toveren een lekkere lunch uit de keuken en lezen zich in in de nieuwe aanlegmogelijkheden. Rond half 5 leggen we vast aan een mooring bij de hoofdstad Roseau, op Zuid-West Dominica. We zwemmen en gaan daarna naar de kant om Roseau te bekijken. Het is heel stil op straat, waarschijnlijk omdat het zondagmiddag is maar dat geeft ons de gelegenheid om de huisjes goed te bekijken en dat is echt de moeite waard: mooi gekleurd, goed onderhouden, de meeste met mooie balkonnetjes op de eerste verdieping over de breedte van het hele huis. In tegenstelling tot Martinique zien we overwegend donkere mensen.

Weer aan boord lukt het ons om een gids te regelen voor de volgende dag. We eten weer heerlijk, lam op de barbecue, lekker wijntje erbij, echt vakantie!

We worden maandagochtend om half 9 opgehaald door Sea Cat, die eigenlijk Octavius heet, en ons eerst in zijn taxibus meeneemt naar  ‘Customs’  om ons in- en uit te klaren en dan met ons het binnenland inrijdt. Het regent enorm, dus moet hij de geplande route wat aanpassen en laat hij ons alvast weten dat het zwemmen wat hij had bedacht er waarschijnlijk niet inzit. Wij willen in elk geval graag een trail doen en vinden dat dat ook wel in de regen kan maar hij neemt ons eerst mee naar wat andere bezienswaardigheden, zoals warmwaterbronnen en stukjes van het nationale park. Hij stopt zijn bus voortdurend en plukt dan zaken die wij mogen proeven, voelen, ruiken: palmbladeren die juist grof of zacht zijn, citroengras, kleine vruchtjes, nootmuskaat, enz. Hij trakteert ons op iets dat hij lachend ‘ jungle M&M’s’ noemt en pure cacaobonen blijkt te zijn. Tegen de tijd dat het is opgeklaard starten wij de trail. We krijgen ieder een houten stok, die heel handig is op het pad dat soms bestaat uit een bed van wortels en soms uit een soort treden gemaakt van stukken boomstam. Ook nu wijst hij allerlei varens, palmbomen, bloemen en kruiden aan. Het is best een pittige wandeling door het tropisch regenwoud, die leidt naar Middleham falls, een grote waterval. Daar kun je normaal gesproken onder zwemmen, maar nu is het water veel te woest. We lopen het stuk ook weer terug en slaan zijn idee om nog een wandeling te doen af: het is inmiddels 1 uur geweest, we zijn behoorlijk nat (het regent weer) en we hebben honger! Hij rijdt ons naar een prachtige lunchplek waar we om op te warmen aan een rum-punch gaan (sterk!!!) en lekker eten. We kijken in de tuin, bezoeken nog twee watervallen en rijden dan via een ander stuk bos terug naar het dorp. Rond kwart over 4 zijn we, na een super dagtocht, weer op de Déesse. We kunnen nog zwemmen, zien een schitterende dubbele regenboog en eten wat later op de avond een heerlijke kaasplank met vers brood.

De volgende ochtend is het prachtig weer. We vertrekken al vroeg naar het noorden van Dominica. Eerst is er weinig wind en doen we een stukje op de motor, maar al snel trekt de wind aan en kan ook de gennaker uit, mooi! We zeilen in een paar uur naar Portsmouth, waar we een mooring vinden in Prince Rupert Bay. We zijn mooi op tijd dus is er tijd voor een snorkel lesje van Pieter en kunnen we onder het schaduwdekje dat Monique gemaakt heeft lekker lezen. We borrelen op de ‘Zen Again’.

Woensdagochtend staan we weer vroeg op omdat we om iets na 7 uur opgepikt worden voor een excursie naar de Indian River, die door het tropisch regenwoud stroomt. We gaan op de boot bij Marco, een rustige gids die steeds goed zoekt en aanwijst waar de witte, rode en zwarte krabben zitten, en vogels, vissen en planten aanwijst. Hij roeit of boomt, wij genieten en maken foto’s. Onze gids is zo lekker ontspannen. Even later snappen we waarom… als we halverwege even uit de boot gaan voor een wandeling door een tropische tuin, ruiken we een enorme wietlucht waar hij net heeft gelopen. We zijn lang de enige boot op het riviertje, het is er rustig en stil, heerlijk! Als we net terug zijn op de Déesse begint het keihard te regenen en dat duurt echt wel een tijdje. Toch besluiten we te gaan snorkelen, we varen er in de stromende regen heen maar hebben daarna echt een mooie snorkel ervaring! Helaas zit wandelen er met dit weer niet in, we zijn blij dat we warm kunnen douchen en een lange broek aan kunnen doen. We varen rond 6 uur naar de wal omdat Pieter kookt, synoniem voor uit eten. Na twee lekkere rum-punches eten we in het tentje ernaast heerlijk en varen dan weer terug.

Het reisschema is pittig: de volgende ochtend gaan de trossen los en zetten we koers naar de Saintes, een kleine eilandengroep ten zuiden van Guadeloupe. Het is een mooie dag, de zee is rustig, de wind is goed en we zeilen vlot naar onze bestemming. Onderweg gaat de vislijn uit. Eerst wordt er een barracuda binnengehaald. Later gaat het visalarm echt af: we zien een enorme blue marlin springen achter de boot. Helaas weet hij zichzelf te bevrijden. Na wat speurwerk op internet wordt de barracuda weer aan de zee gedoneerd, dit in verband met risico op ciguetera. Dat willen ze nooit meer meemaken. Pieter en Monique laveren mooi tussen twee kleine eilanden en wat ondieptes door en we leggen aan op een prachtig plekje. We snorkelen weer op een geweldig stuk en omdat het zonnig is, is ook de lichtinval prachtig. Weer aan dek amuseren we ons met een paar pelikanen die elkaar de loef af lijken te steken met mooie vluchten en duiken. ’s Middags verplaatsen we ons dichter naar het stadje en lopen daar een rondje. Het is een sfeervol, Bretons aandoend plaatsje met mooie winkeltjes, verschillende supermarkten en een heerlijke ijskraam.

En dan is het al weer vrijdag. Monique is al vroeg naar de kant om de was te doen. Ik zie ook de andere kant van het zeilersleven: werkelijk alles kost tijd. Een wasje draaien en drogen… je bent zo een ochtend kwijt. Een pinautomaat zoeken, in- en uitklaren, internet regelen, met de dinghy naar de kant, de dinghy weer op het dek hijsen, het zijn geen vervelende klusjes maar het is allemaal tijdrovend! ’s Middags verplaatsen we de boot naar de Pain de Sucre, waar we weer op een ander mooi plekje liggen en weer geweldig snorkelen. Elke nacht liggen we behoorlijk stil, waardoor we goed kunnen slapen, al zijn we vannacht wakker geworden van een onverwachte harde regenbui.

Zaterdagochtend worden Pieter en Monique snipverkouden wakker. We staan vroeg op en maken eerst een wandeling naar een paar mooie uitzichtpunten. Daarna gaan we richting Guadeloupe. Het weer valt niet tegen, de zee wel: die is knobbelig waardoor we veel stokkende golven hebben bij een aan de windse koers, extra oncomfortabel. Heerlijk als je dan op je bestemming bent: weer een prachtig idyllisch plekje, dit keer bij een strandje met een vuurtoren. We zien er twee mooie leguanen, wat een bijzondere beesten!

En dan zit mijn vakantieweek er toch echt bijna op. Morgen gaan we richting Point a Pitre, waar ik op het vliegtuig ga. Wat een heerlijke week! Niet alleen vanwege de mooie omgeving, de bijzondere ervaringen (zeezeilen!, snorkelen!, cacao eten!, het tropisch regenwoud in!), de fijne gesprekken en het lekkere weer maar vooral omdat Pieter en Monique me zo welkom laten voelen, van elk moment een feestje maken en me zo opnemen in hun leventje. Dank, dank, dank, lieve schatten, ik heb geweldig genoten!