Voor liefhebbers: ik heb foto’s toegevoegd aan de laatste vier teksten van de overtocht. Moet je die billfish zien!

Vrijdag in de vroege ochtend, net na het ondergaan van de maan, kwamen we aan bij de zuidpunt van Martinique. Best spannend om in het pikkedonker door de pas te gaan, het enorme havengebied van Le Marin binnen te varen, vertrouwend op de plotter, de verlichte boeien en ons eigen nachtzicht. Laverend tussen talloze voor anker liggende boten door vinden we de dieselpontoon, waar we veilig aanmeren. De klok konden we meteen 2 uur terugzetten, zodat het 5.00 uur was lokale tijd. Nog nooit eerder dronken we op dit tijdstip twee glazen rode wijn om de aankomst te vieren. (Een paar dagen later hebben we het overigens nog een keer gevierd met echte champagne!) Om 7.15 werden we wakker gemaakt, we moesten wegwezen want er lag al een rij boten klaar om te tanken. We konden ons vastmaken aan een boei vlakbij en vervolgens sliepen we tot een uur of tien ongestoord door. De havenmeester wees ons vervolgens onze gereserveerde plek in de enorme haven aan (600 boten!) en daar lagen we dan, veilig aan wal van Martinique.

De eerste twee dagen verkeerden we als het ware in een soort schok-toestand. Oef, wat moesten we wennen aan deze drukte, al die boten, al die mensen, al die winkeltjes waar je flink geld kon uitgeven. Ze hadden er ALLES, de dinghy’s lagen allemaal op maat opgeblazen in de etalages, terwijl wij plekken op de aarde hebben bezocht waar we baden dat onze dinghy niet lek zou gaan omdat het onmogelijk was een nieuwe te krijgen in de wijde omtrek. Maar na twee dagen begon het te wennen, geholpen door het genot van verse baguettes en onze favoriete Rustique camembert.

Uiteindelijk hebben we 7 dagen in de marina gelegen. Twee keer zijn we een dagdeel erop uit geweest, lekker duiken op mooie plekken rond het eiland, waarvan Rocher du Diamant het allermooiste was. Verder hebben we overdag keihard gewerkt. We hadden een to-do lijst gemaakt van twee kantjes en dat was maar goed ook, want dat hielp enorm in het prioriteren van de zaken. Heel blij waren we met de reparaties aan het grootzeil en bimini, wat op het terrein van de haven kon worden gedaan. We hebben dingen laten lassen, spullen bij chandleries kunnen kopen. We hebben tig liter zoet water gebruikt om heel het schip schoon te spuiten. Ik ben drie dagen bezig geweest om elk kastje uit te ruimen, schoon te maken en weer in te pakken, elk stukje oppervlak van het interieur is schoongemaakt. Geen schimmel meer te bekennen, maar het zout verwijderd krijgen, dat is een lastigere klus. Motor en watermaker zijn door Pieter vertroeteld. Lieren gevet, hydrovane uit elkaar gehaald, bouten opnieuw bevestigd. Waar de tijd bleef, weten we niet, maar de week vloog voorbij. ’s Avonds heerlijk bijkomen van een werkdag met een wijntje en vis op de bbq, om na wat mailtjes een aflevering van een serie te kijken. Heerlijk! Met als hoogtepunt de avond waarop we luxe uit eten zijn gegaan in restaurant Zanzibar, een verjaardagskado van oom Harry wat we nu pas konden verzilveren. Een avond om nooit meer te vergeten!!

We hebben nog niet veel van het eiland Martinique zelf gezien. Toch zijn we vandaag uit de haven weggevaren, het eiland verkennen doen we wel met onze gasten. Na 4 uurtje varen lieten we ons anker als vanouds vallen in een mooie baai. Op dit moment liggen we rustig te deinen in de baai die Anse de Chaudière heet. Prachtig gesnorkeld na aankomst in water van 25 graden. Bbq bij sunset in tropische sferen. De vakantie is begonnen! Hella is al onderweg op dit moment om morgen aan te komen op dit eiland. Ik kan niet wachten om haar weer te zien, wat zullen we gaan genieten!

Nog even wat feiten op een rij over de tocht van Ascension naar Martinique:

Gezeilde afstand: door het water 3049 mijl, over de grond 3216 mijl. Dus 167 mijl kado gekregen door de stroom. 22 dagen en 18 uur onderweg geweest.

Aantal motoruren: slechts 16,6 uur!

Gevangen vissen: vier stuks.

Aantal keren gegijpt: 2 keer.

Aantal keren reven en ontreven: talloos.

Schade onderweg: gescheurd grootzeil, aanhechting neerhouder aan giek kapot en neerhouderblok aan mastvoet afgebroken.

Overheersende emotie: trots!