Het orkaanseizoen in de Pacific duurt officieel van 1 december tot 1 april. Dat is de reden dat vrijwel alle cruisers zorgen dat ze op 1 december weg zijn uit de tropen en een veilig gebied opzoeken. Dat kan in Nieuw-Zeeland, wat wij deden, maar ook in Australië, of bvb in noordelijke richting naar Hawaï. Een enkeling zoekt een zgn. “hurricane hole” op in de tropen, bijvoorbeeld in Fiji. Ook in april kunnen nog cyclonen voorkomen, maar daarna is het uiterst zeldzaam. En dus gaat iedereen pas weer eind april of in mei richting de tropische eilanden.

En nu is er Raquel en zij schrijft geschiedenis. Nog nooit eerder was er in de zuidwest Pacific in juli een cycloon en wij hebben de twijfelachtige eer die primeur mee te maken. Niet dat het er naar uitziet dat de cycloon ons rechtstreeks zal treffen, maar ze blokkeert wel onze route naar Indonesië.

Vandaag een week geleden waren we helemaal klaar voor ons vertrek. Op de markt in Luganville kochten we voldoende groenten en fruit voor de komende 3 weken en we legden de tocht af langs immigration (paspoorten), custums (douane), port authority (havengeld betalen), en nog een keer custums en immigration, voor het hele uitklaringsproces. De volgende ochtend, vrijdag 26 juni, zouden we vertrekken.

Die vrijdag begon de dag zoals altijd met luisteren op de korte golf naar Gulf Harbour Radio. Het is een radiostation van ex-cruisers die beiden ook meteoroloog zijn en die weersinformatie uitzenden naar alle boten die zich in de SW-pacific bevinden. Wij en vele andere boten sturen hen dagelijks onze weersobservaties, zij integreren dat met het bestuderen van alle weermodellen en geven vervolgens gerichte informatie, rekening houdend met ieders plannen. (Hun website, www.yit.co.nz is de moeite waard. Naast allerlei verhandelingen over het weer, zie je ook de positie van veel zeiljachten in de regio, waaronder de Déesse).

Die vrijdagochtend was er voor het eerst sprake van de ontwikkeling van een depressie ten noorden van de Solomons. In combinatie met een sterk hogedrukgebied boven Australië zorgde dit voor harde (30-35 knopen) zuidoosten wind met golven tot 9 meter. Dat ging ons te ver, en we besloten te wachten. De dagen daarna ontwikkelde de storing zich tot een officiële tropische depressie (17F), vervolgens een mogelijke cycloon (25D) en per 1 juli een officiële cycloon met de naam Raquel. Op dit moment categorie 1, vandaag of morgen mogelijk categorie 2, veel erger lijkt het niet te worden. Maar omdat het zo’n unicum is weten de weerkundigen er niet veel raad mee en kunnen ze de ontwikkelingen en de route moeilijk voorspellen. Het meest waarschijnlijk vervolgt ze haar weg naar het zuidwesten en zal daar dan uitdoven. Maar er worden ook mogelijke tracks genoemd richting Nieuw Caledonia en zelfs Vanuatu. In dat geval zijn er hier goede mogelijkheden om te schuilen.

Vinden we het erg? Nee. We zijn heel blij dat er tegenwoordig zoveel informatie beschikbaar is over het weer, zodat we uit de buurt kunnen blijven van mogelijke gevaarlijke ontwikkelingen. En we liggen hier op een prima plek, samen met 3 andere jachten. Met de koppels op de Dreamtime (Amerikanen), Red Herring (Kiwi’s) en Alba (Britten) kunnen we het uitstekend vinden. Twee van de drie willen ook naar Torres Strait, dus we hebben gespreksstof genoeg. Gisteren hadden we (en dat was best een tijd geleden) heerlijk weer met zon (ook goed voor het laden van de accu’s) en niet al te veel wind. We liggen bij een prive-eiland met een prachtig resort erop (www.ratua.com). De gasten genieten voor €350 per nacht van hetzelfde uitzicht als wij. En voor de prijs van een biertje bij het resort, hebben wij op het plaatstelijke marktje groenten en fruit voor meer dan een week gekocht (zie foto). Met 4 dinghy’s maakten we met zijn allen een prachtige tocht door het mangrovebos een rivier op naar een binnenzee. En dankzij onze krachtige wifi-versterker hebben we (gratis) toegang tot internet via het resort.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vinden we het jammer? Ja, wel een beetje. Het wachten nu (en we weten nog helemaal niet hoelang), gaat ten koste van onze tijd in Indonesie. En we verlangen ook weer naar een langere tijd op zee. Maar het hoort erbij. Veiligheid voor alles.