(door Ton en Toos)
We zijn aan de andere kant van de aarde, het is hier 11 uur later dan in Nederland, 28 graden en volop zon! We zijn in het koninkrijk Tonga dat al drie duizend jaar is bewoond.
We zijn op Vava’u en klimmen aan boord van de Deesse, die hier op eigen kracht (2HS t.w. P&M) naar toe is gevaren, een wereldprestatie!!
Wat een leuk weerzien met Pieter en Monique en wat zullen we veel beleven in veertien dagen.
We gaan zeilen en ankeren in dit eilandenrijk met het koraal, de blauwe zee en gouden stranden,
ontmoetingen met de bevolking, het beluisteren van kerkzang, snorkelen in caves.
Bbq op het strand met een echt houtvuurtje, kayak geleend van Jill en Bruce om daarmee een prachtige lagune te ondekken.
We zien walvissen vlak bij de boot, een komt wel 4 keer hoog uit het water heel vlakbij
en we willen alle bijzondere schelpen wel mee nemen, maar Toos is verstandig en
maakt een mandela van schelpen op het strand.
Uit de kombuis komen elke dag heerlijke geuren gemengd met koriander en knoflook.
‘s Avonds bij nepkaarsjes wordt er gebridged waarbij Pieter geduldig drie beginners enthousiast maakt.
Het ultieme hoogtepunt komt als we met een gids naar de walvissen gaan.
Op het bevel: ‘Go Go Go’ springen we met snorkels en vliezen over boord en dan zwemmen we met WALVISSEN, moeder met kalf, een bultrugwalvis van elf meter, zwart met witte buik, helemaal super, echter het oog van vaderwalvis schuin onder kijkt ons onderzoekend aan.
Te dichtbij? brrr. Wat enorm!! Het kalf raakt zijn moeder aan, niet te geloven we zwemmen met walvissen.
Van Vava’u in het noorden zeilen we 175 zeemijl zuidwaarts naar het hoofdeiland van Tonga en Monique vangt haar grootste vis ooit, 1,21 meter en 8,5 kilo, een Mahi Mahi prachtig groen, geel en blauw van kleur, een krachttoer voor M&P, zweet en zere spierballen bij Monique en daarna met zijn allen gesmuld! Toch voelt Monique zich wat schuldig nu ze zo’n mooi dier heeft vermoord; het helpt haar geweten heel erg als we daarnaa een Mahi Mahi zelf vraatzuchtig zien jagen op onschuldige kleine visjes. We maken steeds meer vaart en voordat we binnenlopen zien we nog walvissen die het water doen opspatten.
Net voor zonsondergang (prima planning van de Kapitein) gooit Pieter het anker uit bij Big Mama. We huren voor een dag nog een auto en toeren met zijn vieren rond op het eiland Tongatapu.
We zien een prachtige kust met woeste blowholes waarbij het water neerkomt op plateaus.

Dan vertrekken we ‘s avonds met het vliegtuig en zetten Monique en Pieter af voor het pontje naar Big Mama.

Pieter en Monique, dank jullie wel en ook dank aan de vriendelijke Tonganezen, de stralende zon, de zeewaardige Déesse, de kleuren van de zee en de bultrugwalvissen.
Deze veertien dagen waren helmaal super.
En hopelijk gaat het met jullie steeds beter zodat jullie de reis kunnnen afmaken.

O ja, nog een legende over de Tonganezen: wanneer iemand erg ziek is gaan zijn familieleden naar het graf van hun voorouders om de botten opnieuw op te schudden, dat schijnt goed te werken. Wat een bijzondere graven, zelfs bierflessen (Heineken) worden gebruik als versiering op het graf.

Tot zover, Toos en Ton

Inmiddels is het al weer een week geleden dat Ton en Toos vertrokken. We lagen tot vandaag op diezelfde plek voor anker, bij het eilandje Pangaimotu, een wit strand met palmen. We eten aan boord, eerst hebben we nog mahimahi, genoeg om een solozeiler mee te laten eten en later in de week krijgen we een kleine tonijn cadeau van een plaatselijke sportvisser.
Op het eilandje runt Big Mama een bar en haar echtgenoot vaart 2 keer per dag naar de hoofdstad en neemt passagiers zoals wij tegen een kleine vergoeding mee, bvb als we boodchappen willen doen. De fietsen worden uit de bakskist opgegraven, maar na 10 minuten hebben we een lekke band en het lukt niet die te repareren. Wandelend zien we een optocht van leerlingen en leraren die de dag van de onderwijzer vieren, iedere school paradeert in uniform, de schoolfanfares spelen en de leraren en leraressen zitten op een praalwagen en er zijn duizenden ballonen, steeds in de kleuren van de school.
Nuku’alofa, de hoofdstad, blijkt veel sfeervoller dan gedacht, de mensen zijn super aardig, er is een enorme overdekte markt met veel keuze aan mooie groenten en fruit en veel handicraft. Het koninklijk paleis is zeer bescheiden.
We genieten van de pas op de plaats en we beginnen aan onze voorbereidingen voor de tocht naar Nieuw Zeeland. We doen wat kleine reparaties, de was gaat naar de wasserette en we studeren op het weer. We willen niet in een Nieuw Zeelandse winterstorm terechtkomen. Er liggen nog een paar boten voor anker en we bepreken natuurlijk ieders avonturen en de ontwikkelingen van het weer. Iedereen die nu hier ligt wil in de komende weken ook naar NZ. We hebben geen haast en besluiten vandaag nog naar een van de buitenste eilandjes van Zuid Tonga te varen in de hoop nog wat walvissen te zien. Op de heenweg worden we al getrakteerd op een show van een mannetje (dat denken wij, wat een uitslover), die meerdere keren volledig verticaal uit het water komt en landt na een halve schroef. Prachtig!
Hopelijk zien we er nog wat vanaf onze ankerplaats, wie weet vanavond in het maanlicht.

Meer foto’s die bij deze tekst horen, zie hier.