Hoera, we zijn veilig aangekomen in Nieuw Zeeland, net voordat er een stevig front gaat passeren waarin 35-40 knopen wind zal zitten. Jee, wat zijn wij trots!

Dag 9 was een rustige zondag, waarop we motorzeilend voortgang maakten op een vlakke zee. Het zonnetje scheen. We maakten een rijkelijk belegde pizza en vingen de laatste mahimahi, wat eigenlijk al niet meer kon, in zeewater van 18 graden. Maar goed, met het vissen hebben we altijd geluk. Dag 10 begon met een noordwestenwind, waarop we heel de dag konden zeilen. ’s Avonds nam die wind in kracht toe, zodat we een ruige nacht hadden met flinke golven en wind tot 30 knopen. En wat was het gaaf om in de ochtend van dag 11, dinsdag 28 oktober 2014, de rotsen van Nieuw Zeeland te zien, voor ons allebei een emotioneel moment. We voeren Opua binnen, waar we om 9 uur aanmeerden. Om 11 uur waren de formaliteiten afgehandeld en wij en de boot officieel ingeklaard. Wauw, daarmee zijn we dus halverwege de wereldreis, vanaf nu begint de terugtocht. Maar eerst een vaarstop van een maand of vier a vijf. Een leuk moment om even wat feiten op een rij te zetten:

* We zijn 478 dagen onderweg geweest. Daarvan hebben we 98 nachten op zee doorgebracht, 85 nachten in een haven gelegen en de overige 295 nachten voor anker of soms aan een mooring.

* Afgelegde zeemijlen: 14580 mijl

* Aantal motoruren: 462 uur

* Hoeveelheid diesel verbruikt: 705 liter

* Aantal gasflessen verbruikt van 4,5 kilo per stuk: 8 stuks

* We hebben 16 landen aangedaan (Engeland, Spanje, Portugal, Kaap Verden, Barbados, St Vincent and the Grenadines, Grenada, Venezuela, Bonaire (Nederland), Curaçao, Panama, Ecuador, Frans Polynesië (met de Markiezen, de Tuamotus en de Society eilanden), Niue, Tonga en Nieuw Zeeland.)

* We hebben ongeveer 40 vissen gevangen, waarvan de grootste een 9 kilo Mahi Mahi van 120 cm.

* We hebben sinds vertrek 59 teksten op onze website gezet.

Wat viel er allemaal overboord: de rookoven, een leesbril, de joon, wat wasknijpers en een sponsje.

Waar hadden we pech mee: de boord-PC en de watermaker gingen kapot, evenals de marifoonantenne. De buitenboordmotor moest twee keer worden gerepareerd. We hebben schade aan de kiel door ankeren op een stromende rivier, de startaccu kookte over en we hadden 1x een klapgijp door uitvallende stuurautomaat. En de grootste pech was het oplopen van de ciguetera shellfish poisoning.

Dingen die we de volgende keer niet meer meenemen: de gitaar (die gaan we volgend jaar in Fiji ergens weggeven aan een school ofzo), niet meer zulke enorme hoeveelheden voorraad, overal ter wereld is voedsel te koop.

Heel blij zijn we met onze e-readers, met de watermaker, de energievoorziening aan boord en nog steeds met elkaar

Oh ja, we zijn ook blij met het noodduiksetje. Dankzij dat setje hebben we ons anker teruggevonden, de knop van de hydrovane en een peddel van de zeebodem op kunnen halen en de ankerketting bevrijd  van de coralheads op 11 meter diepte.

En waar zijn we trots op? Op het feit dat we deze reis zijn gaan ondernemen, dat het niet alleen maar bij een droom is gebleven. We zijn trots op het feit dat we zo’n groene footprint hebben, dat we zelf stroom en water maken en ons door de wind over de wereldzeeën laten blazen, dat we zelf yoghurt, brood en kiemen maken. We zijn trots op onszelf, op elkaar en op de Déesse, wat is het toch een prachtige stoere boot!!

Verder is het hier frisjes, de lange broeken zijn weer nodig. De eerste indrukken zijn goed, aardige mensen, prachtige omgeving. We hebben er zin in om dit land te gaan ontdekken, een paar maanden reizen op een andere manier, met huurauto of campertje, met rugzak en tent. De boot gaat een paar maanden op het droge en we zullen er nog wel een week of 2 aan moeten klussen om alles weer vaarklaar te maken voor de tweede helft. Maar eerst lekker naar Nederland voor een week of drie. Extra leuk om Merel weer te zien nu ze zwanger is, te gaan genieten van de bruiloft van Veerle en Joost, onze vrienden weer te bezoeken en ons te laten omringen door familie tijdens twee geplande familieweekenden. Wat voelen we ons toch rijk met al deze mooie dingen.

Voorlopig dus geen verhalen meer op de Déesse-site. Maar, trouwe lezers, kom vooral weer terug op onze site rond april 2015. Dan nemen we u weer mee op onze reis, die via Fiji, Vanuatu en Australië, naar Bali, Cocos Keeling, Mauritius, Reunion en Madagascar zal gaan, om te vervolgen naar Zuid Afrika, Sint Helena, weer terug door de Carieb naar de Bahama’s en Bermuda, om dan via de Azoren weer op huis aan te gaan. Tenminste, dit zijn de plannen op dit moment.

Tot dan!!

En bij deze nog wat laatste foto’s van de overtocht, klik hier.