Dag 7, woensdag 3 september:  De toename van de wind zoals die verwacht was, blijf uit. Weer een dag rustig zeilen, met lange boom maken we 3,5 knoop voortgang. Fijn dat het zonnetje schijnt. We kijken urenlang uit over de zee, maar zien geen walvissen. De maanden augustus en september zijn het hoogtepunt van het broedseizoen, dan komen de walvissen vanuit het zuiden hiernaar toe om de kalven ter wereld te brengen. Rond Tonga gaan we ze zeker zien, gaaf! Op het dagelijkse radionet, waar allerlei zeilers zich melden die zich in deze contreien bevinden, horen we al meerdere meldingen van walvis-spotten. Tegen zonsondergang komt er een grote vogel aanvliegen. Die cirkelt 2 rondjes rond de boot en zet vervolgens de landing in: het horizontale zonnepaneel is precies lang genoeg om tot stilstand te komen. Meteen gaat hij zijn verenpak schoonmaken en rechtstrijken. Dan verdwijnt de kop in het verenpak en reist hij heel de nacht mee op ons schommelende schip. Na zonsopgang vliegt hij weer weg, het zonnepaneel heeft hij veranderd in een schijtbaan.

Dag 8, donderdag 4 september: De vogel sliep beter dan wij, wij werden helaas gekweld door allerlei prikkels en jeuk, het is zoals het is. Om 5 uur in de ochtend steekt de wind flink op, waardoor we als een geoliede machine samen de grote boom weer inschuiven en met korte boom verder zeilen, een klusje wat we binnen 6 minuten klaren. Overdag weer rustig weer en zonneschijn. Het beddengoed wordt gelucht, we bakken een brood. Pieter kookte vandaag een prima lunch, leuk. Omdat we zien dat er een periode van windstilte aankomt, besluiten we een tussenstop te maken op het eiland Niue, het kleinste zelfstandige land ter wereld.

Dag 9, vrijdag 5 september: Weer een matige nacht door klachten, maar vannacht liggen we aan een mooring! Heerlijk rustig zeilweer, we maken daggemiddelden van zo’n 120 mijl. Wat telefoontjes naar het thuisfront, felicitaties ingezongen voor Ton. Wat is ook die satelliettelefoon onmisbaar. We naderen het eiland Niue. De Daemon, die gedurende de hele overtocht bij ons in de buurt is geweest, maar buiten gezichtsafstand, en met wie we dagelijks radiocontact hadden, meldt zich ineens over de marifoon, zij hebben ons bootje al twee uur in het vizier. Na goed speuren tegen het licht in, zien we ook hun mast aan de horizon. Ongelooflijk maar waar, met een half uur verschil varen we de ankerplaats van Niue binnen. Om 22 uur zijn we vastgeknoopt aan de mooring, en na een glas witte wijn gaan we slapen. We slapen als rozen, zonder prikkels en jeuk, tot half acht in de ochtend. Komen die klachten nou door het schommelen van het schip, het onregelmatige bestaan, of gewoon omdat ik Pieter in mn bedje mis? We hebben het perfect getimed (eerlijk gezegd puur toeval natuurlijk), maar vanaf vanochtend, zaterdag 6 september, is het windstil. Op het radionet horen we dat vrijwel alle boten die onderweg zijn moeten motoren. En dat, terwijl wij zo in de bijboot van de Daemon stappen, voor een verkenning van een nieuw land!