Zondag 13 april 2014: vroeg opgestaan en aan de slag. Boot vaarklaar gemaakt en dan met de laatste vuilnis nog even naar de wal van Contadora, het hoofdeiland van Las Perlas. Pieter laat de jerrycan nog met benzine vullen en ik zet de laatste foto’s en tekst op de website. Zo, alles is bijgewerkt tot dit moment, nu wordt het afwachten waar we weer eens internettoegang gaan vinden op de Pacific.
De bijboot bergen we op en om 12 uur ‘s middags varen we weg op de motor bij gebrek aan wind. Natuurlijk voor vertrek de buikspieroefeningen nog gedaan. Het water is zo vlak als een spiegel. Een mijl of tien van het eiland vandaan liggen wel 30 vissersschepen in een lijn vlak bij elkaar. Zondagsrust? We zien er nauwelijks activiteit aan boord. Langzaam laten we de eilanden van Las Perlas achter ons, geholpen door de stroom mee van 1,5 knoop. In de loop van de middag gaat het toch waaien en zeilen we heerlijk de avond in, terwijl de dolfijnen rond de punt buitelen. We genieten van de Indiase curry en de bijna volle maan. We realiseren ons dat we in de afgelopen 8 weken 5 weken lang gasten aan boord hebben gehad en 1 week zelf in Nederland waren, een intensieve maar leuke tijd. Heerlijk om nu weer echt op weg te zijn met z’n tweetjes.

Maandag 14 april: Heel de nacht zeilden we als een speer met dikke stroom mee, een mooi begin. Tegen 9 uur ‘s ochtends neemt de wind af en nemen we genoegen met een voortgang van 2,5 knoop onder zeil. We zien een aantal grote boomstammen drijven, veel dikke takken en heel wat plastic. Een grote tak haakt om het roerblad van de windvaan en reist een tijd mee voor we het in de gaten krijgen. Dan zien we het schild van een enorme zeeschildpad en weten het pas zeker als hij nieuwsgierig zijn grote kop omhoog steekt, wauw! Omdat het zulk rustig weer is kunnen we lezen, doen onze oefeningen op het voordek en doen twee handwasjes, heel de reling hangt vol kleurige shirts en broekjes, een vrolijk gezicht.
We lezen via sailmail dat Merel en Adriaan veilig zijn thuisgekomen, fijn! En ook dat Esther ons Navionics-schijfje heeft ontvangen en een Galapagos reisgids voor ons heeft besteld. Wat een ontzettend toeval dat zij komende week naar de Galapagos op vakantie gaat en voor ons deze belangrijke spullen mee wil nemen!! Wat is het toch fantastisch dat we midden op de oceaan mail kunnen ontvangen.
Pieter warmt de curry van gisteren op en om half zeven valt de duisternis snel in, zoals gebruikelijk vlakbij de evenaar. We sukkelen rustig verder, inmiddels staat er een stroom tegen van ruim een halve knoop. Om 23 uur is de wind helemaal op en gaat de motor aan met laag toerental. De hemel is wolkeloos, de maan is vol en geeft enorm veel licht. Totdat ik rond 2 uur ‘s nachts buiten kom en zie dat er een hap uit de maan is. Het uur erop zijn we getuige van een uiteindelijk volledige maansverduistering die meer dan een uur aanhoudt, wat indrukwekkend! Door de verrekijker kunnen we de nu donkeroranje bol goed bekijken. De sterren twinkelen aan de nu donkere hemel en de fluorescerende algen lichten sprookjesachtig op rond de boot. Pieter tekent figuren in het oplichtende water met een stok en we denken aan de film “Life of Pi”. Die nacht zeilen we nog anderhalf uur, verder staat de motor zachtjes aan.

Dinsdag 15 april: de zee is spiegelglad, er is totaal geen wind en we motoren verder onder blauwe hemel, lang leve de bimini. De weersverwachting geeft geen goede hoop voor de komende drie dagen, vrijwel windstil. Pieter heeft het meest moeite met dit feit, ik vind het wel lekker om nu even de rust te hebben op een dobberend schip, tijd om lekker te lezen enzo. Ik daarentegen heb weer meer moeite met het feit dat we nu al 24 uur tegenstroom hebben, terwijl in alle boeken staat dat er hier stroom mee hoort te zijn, grrr. Zo zonde, door het water maken we voortgang van 3,5 knoop maar over de grond is het maar 2,7 knoop, tja, dat schiet niet op.
Voordeel van dit rustige weer is, dat we alles zien wat er om ons heen gebeurt. We zien weer een reuzeschildpad drijven, er speelt een grote dolfijn om de punt van de boot, we zien grijswit gespikkelde dolfijnen met een stompe snuit en later een paar kleintjes met grijze rug en witte buik. Om 12 uur, precies twee etmalen onderweg, staat het log op 200 afgelegde mijlen. Ik maak ‘s middags een couscousgerecht met chorizoworstjes. En dan ineens toch wind! De gennaker gaat omhoog, de motor uit en inmiddels zeilen we alweer 5 uur. Zo zie je maar, de weersverwachting klopt niet altijd. De hemel is steeds meer bewolkt geraakt, nu met dikke donkere wolken en net passeerde de tweede lijn met squalls; vooral uit de laatste kwam een enorme hoeveelheid regenwater zodat het hele schip nu weer lekker ontzilt is! Mogelijk is er ver in het zuiden een storm geweest, waardoor we nu die tegenstroom hebben en veel hinderlijker nog, golven vanuit het zuiden. We varen dus tegen stroom en golfrichting in zonder wind, de zee is knobbelig, het schip gedraagt zich onrustig, hakkend tegen die golven in; we hopen dat het morgen weer wat rustiger zal zijn.