Inderdaad, inmiddels zijn we alweer een dikke week op Bonaire, we hebben ons Venezolaans avontuur zonder kleerscheuren af kunnen ronden. Ook die laatste dagen in Los Roques waren geweldig fijn. Mooi weer, prachtige ankerplekken, heerlijk snorkelen. We hadden een goede zeiltocht naar Aves de Barlevento, 31 mijl voor de wind. We keken ernaar uit om daar te gaan liggen, een onbewoonde eilandengroep. Althans, onbewoond door mensen, maar des te meer bewoond door allerlei vogels. We keken er onze ogen uit! We lagen helemaal alleen in een prima beschutte baai in een ondiepe lagoon van 4 meter boven wit zand, helblauw water om de boot, talloze vogels in de lucht en in de bomen met bijbehorend gekwetter van jewelste. We legden de boot opzettelijk niet te dicht bij de mangrove-rand, om vlekken op het schip te vermijden. Met de bijboot konden we tot vlakbij de bomen varen en prachtig de vogels bewonderen, sommige zelfs met jongen in het nest. Onze aanwezigheid leek de vogels in het geheel niet te deren. Vooral de boobies met rode poten zagen er schattig uit.

 

De dag erna zijn we met de dinghy aan wal gegaan, in het mangrovewoud was nog een klein stukje zandstrand te zien waar dat lukte. Bijzonder om over zo’n verlaten eiland te lopen, en een gedenkplaats te zien, waar talloze voorgangers een aandenken van hun schip hadden achtergelaten. Misschien zeilers die hier langer lagen om het orkaanseizoen te laten voorbijgaan??

Zin om foto’s te zien van onze tweede week in Los Roques? Klik dan hier.

 

Aves de Sotavento hebben we alleen maar van enige afstand gezien en er een onrustige nacht doorgebracht in een baai vol deining. En toen door naar Bonaire, Nederlands grondgebied, waar we op 6 februari aankwamen. Wat bijzonder om op eigen kiel hier te arriveren! En ook zo onwezenlijk in het begin…. je kunt gewoon Nederlands spreken met iedereen op straat, ze verkopen er bitterballen en Heineken bier en er is gewoon een ruim gesorteerde Albert Heijn XL! Wat een feest om al die vertrouwde producten te zien. We hebben daar dan ook enorm ingeslagen voor de komende maanden.

 

 

 

 

 

Bonaire staat bekend om z’n prachtige onderwaterleven en de goede duikfaciliteiten. Daar wilden we natuurlijk van profiteren en zo geschiede. Maar niet voor we onze zoektocht hadden afgerond naar een huurauto. We hadden aan veel gedacht, maar er nooit over nagedacht dat een auto reserveren wellicht handig zou zijn. We stonden dus wel even te kijken toen drie bedrijven ons nee verkochten, alles was verhuurd, en pas vanaf 17 februari waren er mogelijkheden….. Maar zoals vaker hadden we weer geluk, en konden we bij een bureau toch nog de allerlaatste auto huren, wauw! Als je hier wilt gaan duiken, is een eigen auto wel heel fijn.

Dan naar duikschool Dive Friends, 100 meter van ons schip vandaan. Ideaal, met prima dinghydock. Vriendelijke ontvangst, gastvrije sfeer. We huurden er onze spullen, kochten een boek met beschrijving van alle dive-sites en konden aan de slag. Vijf dagen lang hebben we gedoken, twee duiken per dag en zoveel nieuws geleerd en gezien. Ten eerste was het duiken zonder gids al nieuw voor ons, best spannend, want vooral de onderwater oriëntatie is dan heel belangrijk. Daarnaast hebben we onze nitrox-cursus gevolgd, resulterend in een diploma. En we hebben onze eerste twee nachtduiken waar gemaakt, een bij het huisrif onder leiding van Michiel, een van de instructeurs, en een begeleid door Eunan bij het wrak Hilma Hooker, indrukwekkend allemaal. We vinden het stoer van onszelf! En we vinden het zo leuk om te doen, dat we zelfs hebben geïnvesteerd in eigen duikpakken en goede vinnen. Tja, tenslotte zullen we de komende jaren nog op zoveel mooie duikplekken komen.

De mooiste dag was in het nationaal park Washington-Slagbaai. Stapvoets reden we over de onverharde paden, dwars door indrukwekkende natuur vol cactussen en rotsen, soms met uitzicht over de woeste kustlijn. We kwamen de eerste uren niemand tegen, parkeerden bij playa Funghi waar we onze eerste duik van die dag maakten. Bij terugkomst zaten er wel 6 grote leguanen rond de auto, wat een fantastische reptielen om te zien.

Het onderwaterleven is inderdaad van een onbeschrijflijke schoonheid. Binnen twintig meter van de kust duikt het rif naar de diepte, waardoor je vaak langs een steile wand zweeft. We hebben zovele vissen gezien, van hele kleine gekleurde visjes, tot megagrote tarpons. We genoten van die ene groenblauw gevlekte platvis, de enorm grote kreeft die in een hol bezig was met haar kuit, de schildpadden die we in de diepte zagen. De enorme scholen vissen, die tussen de palen van Saltpier hingen. Zo bijzonder hoe harmonieus de vissen het water en het rif met elkaar delen, al die verschillende soorten bij elkaar. Daar kan de mensheid wat van leren!

Wat nog even het vermelden waard is, is ons feestelijke etentje bij restaurant It rains fishes, gelegen aan de waterkant van Kralendijk. Het was een verjaardagskado, gekregen van mijn lieve oom Harry. Het was de eerste keer sinds ons vertrek dat we zo sjiek en zo all-the-way hebben gegeten, voor- en hoofdgerecht met prachtige Salentijn Chardonnay erbij, smaakte voortreffelijk bij de zeetong en een heerlijk glas cognac bij de koffie. Harry, BEDANKT!!

Enige schaduwkantje van deze week, was de kras op de huurauto die er in het begin niet opzat. We zijn nog in afwachting van de schadepost, balen, zeker omdat we zo voorzichtig zijn geweest en het waarschijnlijk niet door ons is veroorzaakt. Maar ja, kan gebeuren. Andere dreiging van schaduw werd weer zonneschijn: de vlucht van m’n moeder en broer kon niet doorgaan wegens overboeking, maar we vonden een andere oplossing. David vliegt morgen naar Bonaire en vaart met ons naar Curaçao, waar m’n moeder op maandag aankomt. Ze vliegen beiden op andere dagen terug, maar zo kunnen we ons nu toch verheugen op de komst van onze lieve familie!! En aansluitend komt Marten, die mee gaat zeilen tot de San Blas eilanden. Vanavond vieren we dus onze laatste avond met z’n tweetjes voorlopig!

 

Van onze excursies over het eiland en het duiken zelf, hebben we niet veel foto’s. Dit omdat ons werd geadviseerd de auto open te laten, wegens risico op inbraak. Daarom kon de camera niet mee op pad, als we erop uit gingen om te duiken.

 

Klik hier, als je nieuwsgierig bent naar de foto’s die wel konden nemen.