En dan zijn er alweer zomaar twaalf dagen verstreken zonder dat we een verhaal hebben geschreven. Maar niet omdat we niets meemaken, integendeel…. We hebben het juist zo druk met allemaal gezellige uitjes, dat de rust er even voor heeft ontbroken, maar dat probeer ik nu weer goed te maken. Er zijn eigenlijk nog twee andere aanleidingen waardoor de druk om te gaan schrijven toenam…. Vandaag werden we namelijk aangesproken door een Belgisch koppel die kennis met ons “ bekende Nederlanders” kwamen maken! Ze volgen onze site al vanaf het begin, blijkbaar zoals velen, en gingen ervan uit dat heel wat mensen daarom naar ons toe zouden komen voor een praatje. Alsof iedereen ons volgt!! Daarnaast liet Pim, onze webmaster ons vorige week horen dat we in de maand oktober al meer dan 500 unieke bezoekers hadden op onze site, wauw! Heel leuk om te horen natuurlijk. Vandaar nu dus snel dat verhaal geschreven, we willen al die trouwe volgers natuurlijk niet teleurstellen!

Tjonge jonge jonge, wat hebben wij onze mening over de Canarische eilanden drastisch moeten bijstellen! Okee, we waren er nog nooit eerder geweest, maar hadden uit de verhalen van vrienden opgemaakt dat je hierheen ging voor een lui-lekker-strand-vakantie met als doel om uit te rusten en bruin te worden in de maanden dat Nederland al dik in de herfst was gedompeld. Tuurlijk, dat kan hier ook, maar er is nog zoveel meer. Lanzarote vonden we al adembenemend mooi met z’n grillige lava-landschap. Fuerteventura was ook kaal, grillig qua landschap maar veel minder toeristisch dan Lanzarote en daardoor heel relaxed. Maar Tenerife steekt letterlijk en figuurlijk  boven de andere eilanden uit, wat is het hier mooi!

 

Na het vertrek van Mariëtte en Brigitte, zijn we naar Fuerteventura gezeild. Na een ontspannen dagje zeilen en 27 mijl te hebben afgelegd, legden we aan in de haven van Puerto Rosaria, de hoofdstad van dit eiland. Het havengeld bedroeg maar liefst 6,33 euro per nacht, even slikken . We legden aan naast de Feeks, die we uitnodigden voor een Marokkaans etentje bij ons aan boord, erg gezellig. De dag erna verkennen we het kleine niet-toeristische stadje. Waar we wederom van staan te kijken, is het aantal bankfilialen in de hoofdstraat. Binnen 100 meter zien we wel zeven verschillende bankkantoren staan. Al die panden moeten worden onderhouden, overal moet voltallig personeel klaarstaan. Waar komt het geld vandaan om al die kantoren open te houden? Dit fenomeen zagen we ook al in vele steden van Spanje en Portugal. Dat zou toch anders moeten kunnen in deze tijden van economische malaise….daar zou de bankensector toch heel wat op kunnen bezuinigen.

We varen dezelfde dag nog 12 mijl verderop om in de mooie baai van Pozo Negro voor anker te gaan. Boven het pikzwarte lavazandstrand staat een twintigtal witte huisjes en we hebben niet eens telefoonbereik! Echt rural Fuerteventura dus. 23 oktober varen we met de spinnaker op naar Gran Tarahal, waar we eerst even een paar uur voor anker gaan in de baai. We snorkelen langs de rotskust en zien talloze aquariumwaardige vissen. Wegens de deining toch maar de haven in. De avondguard komt naar ons toe en we moeten met hem mee om ons in te schrijven. In een piepklein kantoortje van 1 bij 2,5 meter kopieert hij al onze papieren en vult handmatig twee formulieren helemaal netjes in. In totaal is hij zeker 25 minuten bezig, en dat allemaal voor 10,60 euro! Die avond is het de Feeks die trakteert en we eten een fantastische Mexicaanse maaltijd, dat was lang geleden! Bedankt, Ben en Marcel.

Die namiddag was de Equinox in de baai voor anker gegaan, precies op de plek waar wij een paar uur tevoren ook lagen. Na een sms-je  in hun richting, kwamen ze eind van de avond ook gezellig even aanschuiven voor een drankje. Leuk hoe je elkaar steeds weer blijft tegenkomen.

Twee dagen genieten we van de rust van het stadje en brengen heel wat uren door in het openbare gebouw waar internet gratis is. Het is heerlijk om eenvoudig uit lunchen te gaan op een terrasje te midden van de lokale bevolking. Toeristen zie je hier nauwelijks, dat geeft meteen zo’n andere sfeer dan op Lanzarote.

Het wordt tijd om verder te gaan. We besluiten om vrijdagnamiddag te vertrekken richting Tenerife. Tegelijk met de Feeks varen we uit en blijven die avond en nacht gebroederlijk zij aan zij zeilen, totdat de wegen ter hoogte van Las Palmas splitsten. Het was best een pittig tochtje, met oceaandeining tot drie meter hoogte en een koers van 60 graden, dat waren we niet meer gewend. Maar het schip hield zich goed. Tijdens de nacht was het extra leuk om uit te kijken naar de nabije navigatieverlichting van die stoere 31 voets Hallberg Rassy die Feeks heet. Ja ja, de oplettende lezer zal wel denken….. maar inderdaad, zij varen net zo snel als wij! Hun doel was echter Las Palmas, de hoofdstad van Gran Canaria. Wij varen nog een klein etmaal verder naar Santa Cruz, de hoofdstad van Tenerife. We zien het eiland al van verre liggen, verscholen onder zwarte regenwolken, die met ons naderen verdwijnen. Tja, een zondagskind aan boord .

Dan gebeuren er drie dingen. Eerst gaat de vislijn ratelen en halen we een kleine mahimahi van 600 gram binnen, die is voor vanavond op de bbq. Dan zien we een klein zeiltje aan de horizon in het noorden. Pieter checkt zijn AIS gegevens en roept: raden wie dat is??? De Foxy Lady, wat gaaf! Eindelijk gaan we Gaby, onze overbuurman in Medemblik weerzien, na zes maanden! We roepen hem op via de marifoon en hij bleek ons al te hebben gespot. De aankomstborrel wordt al per marifoon bevestigd.

Vervolgens zien we ineens beweging in het water, er komen vinnen boven. We zien een grote groep grienden langs zwemmen, ook wel pilotwhales genoemd. Het zijn er wel twintig. Een groot beest zwemt op twee meter van ons schip vandaan, Pieter schat hem op 5 meter lengte. Wauw, dit soort zeeleven maakt indruk op ons.

Een uurtje later leggen we aan in de haven met hulp van de vriendelijke havenmeester. Weer een uur later helpen we Gaby met aanleggen, die het als stoere solozeiler altijd maar in zijn eentje moet klaren. Wat een fijn weerzien, die avond eten we mahimahi en Indiase curry bij ons aan boord. Als ’s avonds laat onze Franse buren aankomen bij hun boot, blijkt dat Gaby en zij elkaar al goed kennen van eerdere ontmoetingen en prompt komen ook zij aan boord en volgt een superleuke avond vol Brèl-muziek en wijn.

Tintelend van alle indrukken gaan we lekker slapen om pas tegen tienen de volgende dag te ontwaken. We maken schoon schip en verkennen de mondaine stad, Santa Cruz is de grootste stad van alle Canarische eiland. Terwijl we in T-shirt en korte broek door de winkelstraten lopen, verbazen we ons over alle wintermode in de etalages???

De Yana blijkt ook in de haven te liggen, en Treinie en Hennie komen ons gedag zeggen.

Op maandag huren we een auto voor drie dagen en samen met Gaby gaan we op verkenning uit. We rijden langs witte zandstranden vol palmbomen en dikke toeristen. Dan gaan we de bergen in en komen via kronkelweggetjes in Añaga rural park. We lunchen in een restaurantje langs de slingerende kustweg met uitzicht op het opspattende water van de noordkust. Prachtige vergezichten met grote blauwe brekende golven en hoog opspattend water, waardoor menigeen drijfnat wordt die even niet op tijd wegduikt. Op de terugweg slenteren we door La Laguna, de hoofdstad van weleer vol oude vakwerkhuisjes, erg sfeervol. Om te eindigen in een megagrote Carrefour voor wat vlees voor op de bbq. Perfecte winkel om over een paar dagen De Grote Boodschappen te gaan doen!

Als we thuiskomen nodigen de Franse buren van de Skreo, Françoise en Jean-Louis (voor intimi Fanf et LouLou) ons uit voor het aperitief. Daar maken we uitgebreid gebruik van en trots opent LouLou twee fantastische franse wijnen. De gezelligheid met z’n vijven zetten we daarna voort aan boord van de Déesse, waar de BBQ onder leiding van meester chef Pieter plaatsvindt. Uiteraard zorgt LouLou voor een bijpassende rode wijn. En als het enorme kaasplateau dan op tafel komt, heeft Gaby er nog een mooie 20 jaar oude Churchills port bij. Wat een leven, quelle vie!!

Dinsdag 29 oktober rijden we met z’n tweeën heel het eiland rond. Wat heeft Tenerife veel gezichten. We bezoeken Puerto de la Cruz en eten onze boterhammen met uitzicht op de woeste golven waar golfsurfers hun geluk op beproeven. Ook in dit stadje is werk van Manrique op vele plekken zichtbaar. Ondanks de toeristische trekpleister is de sfeer er uitermate ontspannen. We rijden door naar Garachico, een klein lieflijk plaatsje met kerken en kloosters uit de zestiende en zeventiende eeuw. Er zijn natuurlijk gevormde zeebaden, door de kronkelige lavastromen van weleer ontstaan. Indrukwekkend hoe soms het zeewater met kracht de bekkens in komt gestroomd, woeste golven die uiteenspatten op de kades. En het leukste van dit dorp, is het bezoek aan de plaatselijke ambachtelijke ijsboer. WAUW, nog nooit eerder heb ik zo’n lekker schepijs geproefd!! We vervolgen onze weg door de imposante bergen naar Masca, een dorpje gelegen boven een enorme kloof. We zien La Palma liggen in de verte. Pieter stuurt de huurauto zonder problemen over het smalle bergweggetje naar beneden en dan rijden we door het toeristische zuiden naar onze havenplaats terug, zeker nog zo’n 80 kilometer. Wat een groot eiland is dit dan, er is zelfs een achtbaans snelweg. Dat hadden we echt niet verwacht, als we vroeger over Tenerife nadachten.

We klaren die dag nog twee zeil-gebonden klussen: we brengen de gasfles weg naar een vulstation. De dag erna kunnen we hem gevuld weer komen halen, perfect! En de zeilmaker heeft precies datgene in huis, wat kapot was gegaan in de verbinding tussen mast en grootzeil. Fijn.

Woensdag 30 oktober zitten we al om 8 uur in de auto, op weg naar de vulkaan de Teide, 3780 meter hoog, de hoogste berg van Spanje. We rijden over een mooie weg door een naaldbos omhoog, wat door de mist een spookachtige uitstraling krijgt. Dan komen we ineens boven de wolken uit en krijgen een prachtig uitzicht over het landschap met in de verte de Teide. Als we de boomgrens bereiken rijden we een soort maanlandschap binnen, vol rotsformaties en een enorme diversiteit aan kleuren in de grondlagen. Omdat we ruim voor tienen bij de kabelbaan aankomen, die die dag gelukkig gaat omdat het rond de top niet te hard waait, kunnen we meteen mee naar boven voor 25 euro per persoon. In 7 minuten legt de gondel 1200 hoogtemeters af en we stappen uit op ongeveer 3500 meter hoogte waar het vijf graden is. We maken er een flinke wandeling naar de refuge en weer terug, heerlijk om weer even het gevoel te krijgen van het bergwandelen van vroeger. De ijle lucht helpt daar enorm bij. Het voelt na een paar uur dan ook weer goed om af te dalen richting ons vertrouwde zeeniveau, maar niet na eerst te zijn gestopt bij het bezoekerscentrum, waar we een film over het ontstaan van de vulkaan zien. Gelukkig is het vanaf nu downhill, zodat we net op het nippertje het tankstation halen voor de auto aan uitdroging overlijdt….

Tja, en dan kunnen we er niet meer onder uit, in die laatste uren dat we een auto tot onze beschikking hebben: De Grote Boodschappen.

Alle zeilers die het plan hebben vanuit hier naar de Kaap Verden te gaan en daarna de Atlantische oversteek te aan maken, doen hun laatste inkopen op de Canarische eilanden. Foerageren heet dat. Hier is alles nog te krijgen, ieder geval voor redelijke prijzen en goede kwaliteit van de producten. We gaan eerst naar de LIDL en daarna naar de Carrefour. Twee volle boodschappenwagens worden naar de auto gereden. Eenmaal in de haven wordt alles aan boord getild en kunnen we de auto weer inleveren.

We zijn na deze dag uitgeteld. Een hete douche helpt om weer wat bij te komen en we hebben zin de belevenissen te delen. Gaby zegt ja tegen de uitnodiging van een eenvoudige barbecue en even later komen de fransozen aangeschoven, met hun nieuwe gast Lucas. Weer zo’n avond vol gelach, drank en gezelligheid. Avonden met een gouden randje. Wat is dit leven toch een groot feest!

Deze link leidt direkt naar de fotoselectie van deze etappe.