A Coruña, zondag 21 juli 2013                  

Ongelooflijk, maar waar, we zijn al in Spanje!

Hoe mooi we de Engelse zuidkust ook vonden, en hoezeer we ook hadden verwacht daar een paar weken te zijn, wachtend op dat ene perfecte weer-window waarin we de Golf van Biskaje konden oversteken, het liep anders dan gedacht.

De perfecte noordoosten wind, die ons vliegensvlug naar Zuid-Engeland had gebracht, kwam voort uit een hardnekkig hoge drukgebied dat zich boven Zuid-Engeland had genesteld. Dit hoge druk gebied bleek zo hardnekkig, dat er zeker nog een dikke week wind vanuit het noordoosten werd verwacht. Zo’n fantastische kans, die konden we niet laten schieten.

De Golf van Biskaje oversteken was toch iets waar we al enige tijd best tegenop zagen; onze eerste grote oversteek met z’n tweeën, en uit verhalen weten we dat het een heftige tocht kan zijn, met ruige zeeën, en vaak toch wat schade aan het tuig. Dus toen we de weersverwachting zagen, met rustige noordoosten wind, toen wisten we dat er nauwelijks golven zouden zijn, geen oceaandeining van betekenis, en vrijwel garantie op zon! Gaan dus! En zo geschiede, dinsdagavond 16 juli gooiden we los van de kade van Dartmouth. Vier dagen en nachten laten arriveerden we in A Coruña, España. Het was een perfecte oversteek!

De eerste drie dagen volop zonneschijn, ’s nachts een wassend maantje en nadat die onder was gegaan een prachtige sterrenhemel. Rustige zee, voordewindse koers, met hetzij de gennaker op, hetzij de fok uitgeboomd. Hoogtepunt van de tweede dag was de enorme groep dolfijnen rond de boot, we denken dat het er meer dan vijftig waren. Wat zijn het toch prachtige, speelse beesten, ze bleven wel een half uur rond de boeg spelen en ineens waren ze weg. We worden daar telkens weer zo blij van. De laatste dag voeren we in potdichte mist, en toen mochten we ook even genieten van een dolfijnengroep rond de boot. Een ander hoogtepunt was het aanhaken van de eerste grote vis. Een heel gevecht om hem binnen te halen, en tien meter van de boot vandaan wist hij zich toch te bevrijden, de gelukkige. Wat het precies was, weten we niet, maar hij was groter dan we tot nu toe gevangen hadden. We blijven het proberen.

We weten inmiddels ook dat een brood bakken op zee prima gaat. Taugé en alfalfa kweken gaat meer dan goed, smoothies maken van vers fruit is geen probleem en zelfs een soepje maken met de staafmixer lukt dankzij de omvormer, die 220 V levert. Wauw, wat eten wij gezond J.

De laatste 12 uur dus potdichte mist en geen wind meer, dus de motor maar aangezet. Al lezend verder getuft, en pas toen we vlakbij waren, minder dan 2 kilometer van de kust verwijderd, ontwaarden we de eerste contouren en dat was meteen A Coruña in vol ornaat, wauw, wat een grote stad. Heerlijk om aan te komen, om lekker heet te kunnen douchen op de wal. Ons in het Spaans redden is nog een brug te ver, er is dus huiswerk te doen! Inmiddels zijn de eerste tapas achter de kiezen, is de stad al per fiets verkend en draait de eerste was al in de machine. We blijven nog even omdat we hier goed internet hebben, en dan gaan we de kust van Galicië langzaam afzakken en de ria’s verkennen, die baaien schijnen fantastisch mooi te zijn.

Nog even leuk om te vertellen: we zijn naar Weymouth gegaan, om daar onze drogue op te halen, die we hadden besteld. Een drogue is en remparachute, een ding waarvan we hopen het nooit nodig te hoeven hebben. Maar mocht het ooit nou eens enorm gaan waaien en het zet door naar storm, met windkracht boven 10 beaufort met bijbehorende enorme golven, dan kunnen we ervoor kiezen de drogue uit te laten. Dat betekent het volgende: eerst laten we een ketting van 7 kilo uit, daaraan vast zit een lang nylon touw, met om de 50 cm een conusje van zeildoek. Op een lengte van ongeveer 50 meter zitten 106 conussen achter elkaar, die op die manier werken als een rem voor de boot. De zeilen zijn dan gestreken, wij trekken ons lekker binnen terug, sluiten de luiken en laten de storm uitrazen. Bij de foto’s van deze etappe kun je de drogue zien, opgeborgen in een tas, die in totaal zo’n 27 kilo weegt. Bizar te bedenken hoeveel geld we hebben uitgegeven aan zaken die we waarschijnlijk nooit nodig gaan hebben. Maar liever mee verlegen dan om verlegen…..