Ik vergat in het vorige verslag te vermelden dat we op zondag, dag 2, een heuse golf in de kuip kregen! Dat is ons nog nooit overkomen. Achter me hoorde ik ineens het geraas van een brekende golf en nog voor ik kon omkijken stroomde het water binnen. Ik zat tot boven mn enkels in het water, de theekopjes dreven op de kuipbank tegenover me. Gelukkig kwam er nauwelijks water door de kajuitingang naar binnen. Poeh, het duurde best even voordat meer dan honderd liter water weer verdwenen was door de loosgaten.
dinsdag 19 mei: We zeilen gestaag verder. Tegen de avond halen we de vislijn weer in en zetten we de fok aan bakboord, de krimpende wind komt nu schuin van achter in. De weersvooruitzichten zien er goed uit.

woensdag 20 mei: Vandaag hebben we een super-zeildag. De boot snijdt door het water, niet gehinderd door de golven. De wind waait met 15 knopen vanuit het zuidoosten en de zon laat zich veel zien. We zien weer de eerste vliegende vissen, wat ons eraan herinnert de vislijn weer uit te laten. Bij prachtig avondlicht vliegen er twee albatrossen rond de boot. Ik pak ons vogelboek van de zuid-pacific en NZ erbij. Degene die we al een paar dagen zien blijkt een black-browed albatros te zijn met spanwijdte van 230 cm. Maar we zijn vooral onder de indruk van de veel grotere vooral zwart gekleurde vogel die een wandering albatros blijkt te zijn, een vrouwtje met spanwijdte van 303 centimeter! En om de dag helemaal goed te maken, vangen we in het avondschemer een mahi-mahi van 8 kilo! Zo’n mooi exemplaar met fantastisch sprekende kleuren hebben we nog niet eerder gevangen.

donderdag 21 mei: Aanvankelijk was de verwachting dat vandaag de wind zou gaan liggen, we hadden ons al ingesteld op een paar dagen motoren. Maar niets is minder waard: de verwachtingen worden in ons voordeel bijgesteld en het waait lekker door met 15-20 knopen, inmiddels bijna halve wind op een rustige zee. Tja, hoe leg ik aan niet-zeilers uit hoe heerlijk het leven aan boord is tijdens een meerdaagse overtocht bij ideale omstandigheden? We zorgen dat de boot mooi op koers blijft, we eten lekker, slapen wat tussen de diensten door, lezen een boek of kijken uit over zee. Weinig anders is mogelijk, maar er hoeft dan ook helemaal niets anders. Zalig! We lunchen met mn eerste zelfgemaakte sushi-creaties. En ‘s avonds eten we gegrilde groeten uit de oven met gebakken verse vis, omwikkeld met spek. Dagelijks heeft Pieter om 19 uur radiocontact met de Argonaut. Zij zijn een dag na ons vertrokken en hebben al heel wat moeten motoren bij weinig wind. Een goede beslissing achteraf dat we op zaterdag vertrokken zijn! De nacht valt weer, we zitten nog in korte broek buiten en genieten van de mooiste sterrenhemel ooit. De sterren lijken meer te schitteren dan anders, de melkweg licht duidelijk op.

vrijdag 22 mei: We naderen doel. De zon schijnt volop, het zeewater is warmer dan 25 graden. Eind van de ochtend zien we het eerste stuivend water boven het rif, een uur later land in zicht. Nieuw Caledonie blijkt het derde grootste eiland van de Pacific te zijn, na Papua Nieuw Guinea en Nieuw Zeeland. En dan te bedenken dat ik er tot een paar maanden geleden nog nooit van had gehoord. We hijsen de Franse vlag alvast. We verwachten aankomst in beschaafde wereld, maar we lachen ons rot als blijkt dat de immigratie- en douanekantoren vanaf vrijdagochtend half twaalf gesloten zijn tot dinsdagochtend na het Pinksterweekend! Aangezien we vrijdag in het holst van de nacht verwachten aan te komen, kunnen we dinsdag pas inklaren. En dat in het hoogseizoen waarin alle zeilers aankomen. Dit hebben we nog nooit meegemaakt tijdens heel onze reis. Vive la France!

Ongelooflijk maar waar, vrijdag 22 mei 16.30 uur: we liggen voor anker achter klein eiland in azuurblauw water met flinke haaien rond de boot!