Dag 5, zaterdag 17 mei 2014: ‘s nachts genieten we van een prachtige sterrenhemel waarin het zuiderkruis een prominente plek heeft. Overdag is het heerlijk zeilen, gemiddeld zo’n 6.2 knoop door het water. De kip, die we in bevroren toestand kochten, wordt gebakken. Van 1 deel maak ik een kip-kerrie salade met verse ananas, heerlijk in een wrapje. Van het andere deel wordt een Indiase curry schotel gemaakt. Ik vind het heerlijk zoveel tijd te kunnen besteden aan het kokkerellen. En Pieter is een dankbare tafelgenoot, die al mijn creaties lekker vindt. Win-win dus. En hij doet de afwas!
De wind komt steeds achterlijker in, dus bomen we de fok uit en zetten aan lei de werkfok erbij, dat scheelt enorm tegen het gerol. Verder geen bijzondere gebeurtenissen vandaag, we lezen veel en genieten van de tocht.

Dag 6, zondag 18 mei: ‘s nachts weinig wind, dus weinig druk in de zeilen, waardoor het schip veel onrustige rolbewegingen maakt op de golven. We draaien nog steeds diensten, drie uur op en drie uur af. Geen dienst betekent achter in de master-bedroom slapen met oordopjes in, even echt een goede ruk maken. Van dienst zijn betekent hier midden op de oceaan het volgende: koers en windsterkte in de gaten houden, even rondkijken om zeker te weten dat er geen scheepvaart is en dan weer 30 minuten slapen. Het is voldoende om elke dertig minuten even je hoofd naar buiten te steken en bovengenoemde dingen te checken, binnen een minuut lig je weer lekker onder een lakentje op de bank te pitten, de kookwekker aan je zij. Zo halen we heel wat slaapuurtjes per nacht en zijn overdag meestal wakker, veel gezelliger zo.
We hebben een paar veiligheidssystemen aan boord. Ten eerste zenden we zelf een AIS signaal uit, zodat we zichtbaar zijn op de boordcomputers van andere zeevarenden. Ten tweede hebben we een AIS alarm: als er een AIS signaal wordt opgepikt van een ander schip, wat binnen 24 minuten binnen 2 mijl van ons vandaan komt, gaat het af. En ten derde hebben we een radarverklikker. Zodra we worden aangestraald door de radar van een ander schip, gaat er een alarm af. Op deze manier slapen we dus gerust allebei tegelijk. Daarnaast, we hebben sinds vertrek alleen in de eerste nacht de lichtjes van een vissersschip gezien, sindsdien zijn we alleen op de wijde oceaan. De kans op aanvaring met een ander schip is dus nihil. Kleiner in elke geval dan de kans dat we tegen een slapende walvis aanvaren, en die kans is 0.0001 procent. Laten we hopen dat ons dat niet overkomt!
‘s Ochtends een zondagsontbijtje, met gebakken eieren met spek en een versgeperst sinaasappelsapje met verse passievrucht en ananas erdoorheen. We hijsen de gennaker en varen 4 uur lang meer dan 7 knopen door het water. Het begint weer als een zonovergoten dag. Ik lees mijn boek over Ken Saro-Wiwa uit terwijl Pieter zich door de tweede thriller heenwerkt. ‘s Middags meer bewolking, soms een miezerbui. Dan een paar uur weinig wind bij onrustige zee terwijl er twee squall-lijnen overtrekken. Maar gelukkig gaan we de nacht in met een lekkere wind uit het zuidoosten terwijl de fok weer staat uitgeboomd. De afgelopen 24 uur 137 mijl afgelegd.

Dag 7, maandag 18 mei: Heel de nacht stabiele windsterkte en koers, ideaal, allebei goed kunnen slapen, ook de dienstdoende. En weer het cadeau van een prachtige sterrenhemel. De maan komt steeds wat later op, dus zijn de sterren steeds langer zichtbaar. Daarentegen varen we wel westwaarts en hebben inmiddels 15 lengtegraden afgelegd. Daarom is de klok vanochtend een uur achteruit gezet, het tijdsverschil met Nederland is nu dus 9 uur. Terwijl wij van de ochtendkoffie genieten, zitten jullie thuis al aan het avondeten. Vanochtend weer een checkrondje door alle fruit en groenten voorraden. En wat tref ik aan? Een aubergine met vier gaten, een worm! Bij nader onderzoek vind ik drie wormen, 1 ingesponnen in de hoek van de kist, 1 onder een koolblad en 1 op een paprika. De aubergine was alweer verlaten en nog voor 95 % te gebruiken. Tja, dat is het nadeel van je groenten halen op en ecologische boerderij. Heel nuttig om dagelijks de voorraden te bekijken dus. Het menu van vanmiddag wordt aangepast op de groenten die op moeten. Vandaag dus een Indonesisch rundvleesgerecht met mie en geroerbakte groenten.
Verder hebben we heel de dag goede wind. We zouden de spinnaker kunnen hijsen om er nog 1,5 knoop meer snelheid uit te kunnen halen, maar we zijn wat lui en vinden 6 knopen wel genoeg. De avond valt zoals gebruikelijk snel en rond zeven uur is het aardedonker. Ineens hoor ik een geluid in het gangboord. Snel kijk ik even met de zaklamp, maar zie niets vreemds. Ik ga weer zitten en drie seconden later ruik ik het geluid: vis! Ik kijk nog eens, en inderdaad, een flinke vliegende vis ligt te spartelen in het gangboord en floeps, daar verdwijnt hij op eigen kracht de zee weer in. ?s Ochtends vinden we aan dek het kleinste exemplaar dat we ooit zagen, drie cm groot. Dit visje heeft het helaas niet gered. ‘s Nachts neemt de wind ineens fors toe. We zetten een tweede rif, bomen een stukje fok weer uit en hijsen het werkfokje opnieuw. Dit geeft meteen meer rust aan boord, maar desalniettemin is het een onrustige nacht door woelige zee, groter wordende golven en aanhoudende wind tot 25 knopen. We gaan door de 1000 mijl heen, een derde van de reis zit erop! Vandaag 150 mijl afgelegd.

Dag 8, dinsdag 20 mei: De aanvankelijke bewolking maakt plaats voor een strakblauwe hemel, de wind blaast heel de dag tussen de 20 en 25 knopen, meer dan verwacht, meer dan voorspeld. Er staan hinderlijke kruisze‘en, de golven komen uit meerdere richtingen waardoor de kammen van de golven soms onverwacht hoog tegen de zijkant slaan. Regelmatig komt er een flinke spray van zout water door de kuip. Van ons mag het wel wat minder, maar ja, we moeten het ermee doen. Vandaag is de Pacific niet zo vredig. We experimenteren wat met de voordewindse zeilvoering, het houdt ons bezig.
Het laatste gerecht met mahimahi wordt gegeten, vis op Venetiaanse wijze. Morgen gaat de hengel dus weer uit.
Vanmiddag zagen we ineens dolfijnen langs zwemmen op 100 meter afstand. Een kudde, een troep, een roedel? Geen idee, maar een heleboel. Ze zwommen duidelijk als groep op weg naar iets, heel compact op elkaar, alsof ze door het water marcheerden in gelid: op elke golftop doken er synchroon 6 of 7 naast elkaar naar voren, en dat over een afstand van honderd meter lengte, als een geoliede machine. Ze gunden ons geen blik waardig. Wij daarentegen genoten weer over van wonderen der natuur.
Vanmiddag om 12 uur zaten we precies een week op zee!