Nederland – België – Frankrijk – Engeland – Nederland

1 juli – 16 juli 2005

Onze eerste zeevakantie samen, met als doel Honfleur, La France.

Vrijdag na het werk meteen door naar Medemblik, boodschappen bij de Deen en nog in werkkleding door naar Den Oever gevaren, waar we in het donker aankomen. We zijn op weg, vakantie!!

Zaterdag 2 juli vertrekken we om 6.15 uur, met de stroom mee de Waddenzee op om daarna de Noordzee te worden opgespoeld. Het is een lange dag op zee, we varen in 1 keer door naar Scheveningen waar we om 21 uur aankomen. We trakteren ons op sliptongetjes in de haven en we krijgen van de restauranthouder twee wijnglazen met blauwe voet kado voor onderweg, omdat we niet eens een fatsoenlijk glas aan boord hadden om een wijntje uit te drinken. De rest van de vakantie hebben we ze goed gebruikt.

Zondag 3 juli, weer een mooie dag, een rustig ochtendje. Om 12.15 uur vertrekken we richting zuiden, als de stroom gunstig staat. Spannend voor Monique om voor de eerste keer de Maasmond te passeren met alle grote zeeschepen die in en uit komen varen. We varen naar Blankenbergen waar we om 23 uur in de gestage regen aankomen. We mogen niet tegen een boot aanleggen van een zeer chagrijnige eigenaar, maar we vinden snel een ander plekje in de verder doodstille haven. We horen niets behalve de druppels die in het water vallen, bijzondere sfeer.

Maandag regent de hele dag, dikke druppels, onophoudelijk. Als het eindelijk wat opklaart lopen we door stad en duin, kopen een tarbot voor op de barbecue en drinken een biertje in het café. Die avond een mooie whisky in de Ierse pub en daarna mengen we ons tussen veel volk op de boulevard. Blijkbaar werd er een live Tv-uitzending gefilmd en er was dan ook van alles te doen op een groot podium.

Dinsdag varen we verder, op weg naar Boulogne, maar helaas, het liep anders. Monique werd zeeziek, echt kotsend over de reling. Woelige zee, wind tegen stroom, hakken tegen de golven, het doel moest worden bijgesteld en zo kwamen we aan in Nieuwpoort. He hè, fijn om weer stil te liggen. Strandwandeling en ons verbaasd over alle flats, flats, flats, in twee of drie rijen dik langs de zee. Pieter vertelt dat Bea en Christian hier ergens ook een appartement hebben, zoals vele Belgen, gaan we vast ooit nog wel eens kijken.

Die avond smaakt de entrecote op de BBQ geweldig goed. Woensdag uitslapen, pas om elf uur dat lekkere bed in de achterkajuit uit gekomen. Tegen half een vertrekken we op weg naar Dunkerque, waar we om 18 uur zijn. Dit keer ging het beter op zee, ondanks de westenwind en buien, het voelt niet echt als zomer. Die nacht veel wind, waardoor de boot achter ons bijna was losgeslagen, hij lag ’s ochtends nog maar vast aan 1 lijn en haaks op de steiger. Donderdag een rustdagje, beetje lezen, kudderen en in de namiddag toch weer de zee op, om die avond na een prachtige zeiltocht met goede wind om 22 uur in Boulogne aan te leggen, met het puntje aan de steiger, zonder vingersteigers aan weerzijden. Monique springt van boord om de landvasten vast te leggen. Bij de opstap van kade op de punt van de boot gaat er iets mis in haar linker enkel, het voelt alsof er iets luxeert zonder te verzwikken. Meteen vasovagaal…. geen goed teken. Blijkt dat het bovenste retinaculum is gescheurd die de pees van de m.peroneus achter de laterale malleolus moet houden. Die zat nu dus naar voren geluxeerd, een naar gevoel als hij telkens heen en weer schiet bij het lopen. Pieter consulteert z’n dienstdoend collega orthopeed uit ‘t Bronovo en die adviseert te tapen en even aan te zien, voila. Pieter is superlief!

De volgende ochtend vertrekken we om 6 uur, zonder te betalen (hadden ze maar een vingersteiger moeten hebben) weer de zee op om met gunstige stroom naar Dieppe te varen waar we om half 4 zijn. Door m’n enkelletsel ben ik niet meer zo mobiel en ben daardoor ineens gepromoveerd van boordmatroos tot stuurman. Soepel manoeuvreer ik de box in….met zweet in m’n handen. Leuk haventje, heerlijk beschut. Ook fijn om weer eens lekker te douchen, hoewel het niet handig gaat met de enkel. Het tape houdt de pees niet op z’n plek. We gaan toch maar naar een huisarts voor raad. Leuk mens die me onderzoekt. Ze overlegt met het ziekenhuis en adviseert me naar huis te gaan, want het moet worden geopereerd. Ik kan bij de apotheek een mooie spalk halen, waardoor het lopen meteen veel stabieler wordt. Als troost halen we bij een slagerij een prachtige entrecote die weer op de bbq belandt.

Zaterdag blijven we een dagje in Dieppe liggen. We bezoeken een museum en het kasteel. Op een rommelmarkt vinden we een paar stevige theeglazen voor aan boord ( die hadden we dus nog niet, en thee uit een plastic beker is geen thee!) Wat smaakt daarna een groot glas bier goed in het zonnetje op een terras.

Die avond gaan we lekker uit eten ergens in de haven.

Zondag 10 juli, om half negen vertrekken we naar Fecamps. Bij aankomst zien we een prachtig havenhoofd met erachter, lekker beschut, een sfeervolle haven. We kunnen lopend naar het strand met grote kiezels en zwemmen voor het eerst deze vakantie in zee. Die avond beleven we een prachtige sunset op t havenhoofd met wijntje in de hand. De foto die we destijds maakten hangt nog steeds uitvergroot in de slaapkamer.

We hebben geen haast om terug naar huis te gaan, m’n enkel houdt zich rustig als ik maar voorzichtig doe. Niet heel verstandig, maar ach, over een week zijn we thuis. Die maandag is het stralend weer en we lopen naar een goed gesorteerde winkel vol visgerei waar we heel wat hebbedingetjes kopen. Voor vertrek had Pieter in Scheveningen een paravaan, lijn en paternoster voor me gekocht, en nu wilde ik meer! Vanaf dat moment is het vissen op zee een serieuze zaak geworden.

De volgende ochtend wagen we de oversteek naar Engeland. Prima windje, heel de tocht kunnen zeilen. Halverwege hield de dichte bewolking ineens op, een strakke scheidslijn tussen dichtbewolkt en stralend blauw met volle zon, een bijzondere ervaring. We varen naar Eastborne waar een moderne, totaal nieuwe haven is aangelegd, met superschone en riante douchecabines. Terwijl we in de sluis wachten op het binnenvaren, vraagt een Engelsman waar we vandaag komen. Een beetje verbaasd wijzen we naar onze vlag achterop…..verdwenen! Gewoon kwijtgezeild! De laatste dagen hebben we dus een vlag in de stag geknoopt.

Woensdag 13 juli gaan we de omgeving eens verkennen. Alles wat we zien is nieuwbouw, er is hier een hele nieuwe stad uit de grond gestampt. We vinden een groot winkelcentrum waar we onze ogen uitkijken. Een megagrote supermarkt die 7×24 uur open is met een enorm uitgebreide verse vis afdeling. Ongelooflijk als je bedenkt hoeveel personeel er nodig is om deze zaak 24 uur per dag te runnen.

Om 14 uur varen we weer weg, richting Dover. Strakblauw, later wat sluierbewolking, dan heel snel nevel, en ineens potdichte mist. Op het marifoonkanaal zeggen ze binnen 5 minuten: 200 meter zicht, 100 meter zicht, geen zicht! We melden ons bij Dover Port Control, die zegt ons te blijven waar we zijn, er komt een loods ons halen. Binnen no-time duikt die pilot-boot op uit de mist. Ze roepen dat we moeten blijven liggen, want ze halen eerst een ander jacht op, en weg zijn ze weer. Een hele bijzondere ervaring, zo dobberend, een gek soort stilte om je heen, hoe goed je ook kijkt, je ziet niet verder dan een paar meter voor je uit, je kijkt in een dikke muur van mist. Plotseling horen we heel hard TOEEEEEETTTTTT, vlakbij een luide misthoorn van een Ferry die op de radar precies op ons af komt varen en vlakbij afdraait de haven in. We hoorden hem zo dichtbij, voelden de zware motoren trillen, maar zagen niets! Dan doemt de pilot weer op en varen we achter ze aan de haven naar binnen, de zijkanten van de ingang zijn nauwelijks te zien. We leggen aan in Granville Dock, hebben een megaspannend en bijzonder uur achter de rug. De volgende morgen een echt Engels ontbijt in een pub bij de haven, vette rood-wit geblokte zeiltjes op de tafeltjes, een bord vol eggs, bacon, witte bonen in tomatensaus en sausages. Om 16 uur varen we weg, klaar voor de oversteek, voor mij de eerste nacht op zee. Doel: IJmuiden. Bij het wegvaren zien we voor het eerst de white cliffs en varen op de motor, bij heel weinig wind in een T-shirtje langs de kust. Lekker eten aan boord, mooie sunset en dan valt de nacht, de warme kleren gaan aan. Spannende nacht, zeevaart, radar, peilingen, lichtjes van boten interpreteren, verrekijker op schommelend schip, op en af dienst, lastige koers voor de wind zonder stuurautomaat. Ik ben zo bezig met het identificeren van lichtjes aan de einder, dat ik me wild schrik als ik me omdraai en omhoog kijk naar de lichten van een passerende Ferry vlak achter ons…. PIETER!!! Jump, en hij stond naast me, de rust zelve. Mijn held! Pffff… wel even wennen, hoor, zo op nachtelijke zee.

Vrijdagmiddag 15 juli, land in zicht. Prachtig weer, nog even een duik in de Noordzee, feestje voor op het dek. Plots bleek de giek los te hangen, de bevestigingspin was eruit geschoten, maar kon weer worden bevestigd na wat gedoe. We varen bij IJmuiden naar binnen, door naar Amsterdam, waar we aanleggen in de Sixhaven, een soort hutjemutje camping van boten hartje Amsterdam. We drinken in de stad een biertje met Ruud en Jonathan en vertellen de eerste verhalen op nog zwalkende benen.

Zaterdag door naar Medemblik, alles schoonmaken en lekker uit eten om de goede thuiskomst te vieren.

Maandag weer aan het werk, orthopeed gebeld, diezelfde dag nog langsgegaan en woensdag erop word ik al geopereerd. De maandag erna weer aan het werk met m’n rode loopgips. Eind goed, al goed, behalve een litteken geen restschade aan overgehouden.

En de vlaggenstok? Die heb ik na wat speurwerk ergens in Friesland kunnen bestellen, een handgedraaide onbewerkte teakhouten stok, taps toelopend met grote damschijf bovenop. Voor Pieter z’n vijftigste verjaardag, zelf opgehaald in Franeker, de avond voordat we gingen overnachten in de vuurtoren van Harlingen! Waar we ook komen, wij vinden onze vlaggenstok de meest stoere van allemaal. En sindsdien is de vlaggenstok gezekerd aan de reling.